کاتون بزرگ. [ ن ِ ب ُ زُ ] ( اِخ ) یا قدیم از مشاهیر خطباء روم که در حفظ اصول قدیم تعصب داشت و رومیان را به زندگانی سخت و خشن و جنگ و ستیز با قرطاجنه ( کارتاژ ) که دشمن روم بود دعوت میکرد ( 238 - 142 ق.م. ) در اعلام المنجد ( چاپ 1956 ) این اسم «کاتوالاکبر» ذکر شده است. رجوع بکاتو شود.
