دیم کاتلین ماری اولرنشاو ( Dame Kathleen Mary Ollerenshaw ) ( DBE ) ( نام تولد، تیمپسون؛ ۱ اکتبر ۱۹۱۲ – ۱۰ اوگست ۲۰۱ ) یک ریاضی دان و سیاست مدار بریتانیایی بود، او از ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۶ میلادی به عنوان ارباب - شهردار منچستر و در دهه ۱۹۸۰ میلادی به عنوان مشاور امور آموزش و پرورش در دولت مارگارت تاچر خدمت کرد.
... [مشاهده متن کامل]
او با نام کاتلین ماری تیمپسون در ویتنگتون، منچستر به دنیا آمد و در آنجا به مدرسه لیدی بارن هَوز رفت ( ۱۹۱۸–۱۹۲۶ میلادی ) . وی یکی از نوه های مؤسس کسب و کار ترمیم پاپوش تیمپسون بود، کسی که از کترینگ به منچستر نقل مکان کرد و در ۱۸۷۰ میلادی در آنجا به تجارت آغاز نمود. از هشت سالگی به بعد، کاتلین تقریباً به طور کامل ناشنوا بود. او به ریاضی علاقه زیادی پیدا کرد و از سرمعلم به نام بانو جینکین جونز الهام گرفت. وی، زمانی که در مدرسه لیدی بارن بود با همسر آینده خود، رابرد اولرنشاو آشنا شد.
زمانی که او یک زن جوان شده بود به مدرسه سنت لئوناردس و کالج آمادگی دانشگاه در سنت اندروز، اسکاتلند رفت، جای که امروزه خانه های شاگردان شبانه روزی به افتخار وی نام گذاری شده اند. زمانی که او ۱۹ سال داشت، در سامرویل کالج ( آکسفورت ) پذیرفته شد و در آنجا به آموزش ریاضی پرداخت. او دوره دکترای خود را روی «شبکه های بحرانی» تحت نظر تئو چاندی، در سال ۱۹۴۵ میلادی در سامرویل به اتمام رساند. او پنج مقاله پژوهشی اصلی نوشت که برای دریافت نمودن مدرک دکترای تخصصی ( PhD ) وی کافی بود و نیازی به نوشتن رساله رسمی نداشت.
زمانی که در دوره لیسانس بود، او با رابرت اولرنشاو نامزد شد، رابرت بعداً یک جراح برجسته نظامی ( سرهنگ آر. جی. دبلیو اورینشا، ERD, TD, BM, DMRD ) و پیشگام در تصویرگری پزشکی شد. آن ها در سپتامبر ۱۹۳۹ باهم ازدواج کردند و دو فرزند داشتند، چارلز ( ۱۹۴۱ – ۱۹۹۹ میلادی ) و فلورینس ( ۱۹۴۶ – ۱۹۷۲ میلادی ) . او در ۱۹۴۲ میلادی پس از این که شوهرش برای خدمت در ارتش به خط مقدم اعزام شد، در نتیجه استرسی که به وی دست داد «برای سه روز بی وقفه گریست» و یک سقط خود به خودی جنین را متحمل شد.
پس از جنگ جهانی دوم، خانواده اولرنشاو به منچستر نقل مکان کردند، جای که کاتلین به عنوان آموز گار نیمه - وقت در دانشکده ریاضی دانشگاه منچستر کار می کرد و هم زمان با بزرگ کردن اطفالش، به کار روی شبکه ها نیز ادامه می داد. او در ۱۹۴۹ میلادی، زمانی که ۳۷ سال سن داشت، نخستین سمعک مؤثر خود را به دست آورد.
... [مشاهده متن کامل]
او با نام کاتلین ماری تیمپسون در ویتنگتون، منچستر به دنیا آمد و در آنجا به مدرسه لیدی بارن هَوز رفت ( ۱۹۱۸–۱۹۲۶ میلادی ) . وی یکی از نوه های مؤسس کسب و کار ترمیم پاپوش تیمپسون بود، کسی که از کترینگ به منچستر نقل مکان کرد و در ۱۸۷۰ میلادی در آنجا به تجارت آغاز نمود. از هشت سالگی به بعد، کاتلین تقریباً به طور کامل ناشنوا بود. او به ریاضی علاقه زیادی پیدا کرد و از سرمعلم به نام بانو جینکین جونز الهام گرفت. وی، زمانی که در مدرسه لیدی بارن بود با همسر آینده خود، رابرد اولرنشاو آشنا شد.
زمانی که او یک زن جوان شده بود به مدرسه سنت لئوناردس و کالج آمادگی دانشگاه در سنت اندروز، اسکاتلند رفت، جای که امروزه خانه های شاگردان شبانه روزی به افتخار وی نام گذاری شده اند. زمانی که او ۱۹ سال داشت، در سامرویل کالج ( آکسفورت ) پذیرفته شد و در آنجا به آموزش ریاضی پرداخت. او دوره دکترای خود را روی «شبکه های بحرانی» تحت نظر تئو چاندی، در سال ۱۹۴۵ میلادی در سامرویل به اتمام رساند. او پنج مقاله پژوهشی اصلی نوشت که برای دریافت نمودن مدرک دکترای تخصصی ( PhD ) وی کافی بود و نیازی به نوشتن رساله رسمی نداشت.
زمانی که در دوره لیسانس بود، او با رابرت اولرنشاو نامزد شد، رابرت بعداً یک جراح برجسته نظامی ( سرهنگ آر. جی. دبلیو اورینشا، ERD, TD, BM, DMRD ) و پیشگام در تصویرگری پزشکی شد. آن ها در سپتامبر ۱۹۳۹ باهم ازدواج کردند و دو فرزند داشتند، چارلز ( ۱۹۴۱ – ۱۹۹۹ میلادی ) و فلورینس ( ۱۹۴۶ – ۱۹۷۲ میلادی ) . او در ۱۹۴۲ میلادی پس از این که شوهرش برای خدمت در ارتش به خط مقدم اعزام شد، در نتیجه استرسی که به وی دست داد «برای سه روز بی وقفه گریست» و یک سقط خود به خودی جنین را متحمل شد.
پس از جنگ جهانی دوم، خانواده اولرنشاو به منچستر نقل مکان کردند، جای که کاتلین به عنوان آموز گار نیمه - وقت در دانشکده ریاضی دانشگاه منچستر کار می کرد و هم زمان با بزرگ کردن اطفالش، به کار روی شبکه ها نیز ادامه می داد. او در ۱۹۴۹ میلادی، زمانی که ۳۷ سال سن داشت، نخستین سمعک مؤثر خود را به دست آورد.
