کاترین هوتن هپبورن ( انگلیسی: Katharine Houghton Hepburn؛ ۱۲ مهٔ ۱۹۰۷ – ۲۹ ژوئن ۲۰۰۳ ) بازیگر آمریکایی بود. او بیش از ۶۰ سال به صورت حرفه ای در زمینهٔ بازیگری فعالیت داشت و در طول این مدت، بانوی اول هالیوود بود. هپبورن برای روحیه ای همراه با استقلال سرسختانه و شخصیت پرشور و شوقی که داشت، معروف بود. او شخصیتی سینمایی از خود پرورش داد که با تصویر عمومی خود مطابق بود و مرتباً نقش زنان بااراده و پیچیده را ایفا می کرد. آثارش طیفی از ژانرها، از کمدی اسکروبال گرفته تا درام ادبی را در بر می گرفت و برایش افتخارات گوناگونی از جمله چهار جایزهٔ اسکار در رشتهٔ بهترین بازیگر زن کسب کرد—بیش از هر بازیگری. انستیتوی فیلم آمریکایی در سال ۱۹۹۹ از هپبورن به عنوان بزرگ ترین ستارهٔ زن در سینمای کلاسیک هالیوود یاد کرد.
... [مشاهده متن کامل]
فعالیت بازیگری هپبورن هنگام تحصیل در کالج برین مار آغاز شد. نقدهای مثبت برای فعالیت در برادوی باعث شد مورد توجه هالیوود قرار بگیرد. سال های اولیهٔ حضور او در سینما و کسب جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر زن برای شکوه صبح ( ۱۹۳۳ ) ، برایش شهرت بین المللی را در پی داشت. این روند با مجموعه ای از شکست های تجاری تداوم یافت که در کمدی تحسین شدهٔ پرورش بیبی ( ۱۹۳۸ ) به اوج خود رسیده بود. او برنامهٔ بازگشتی را برای خودش طرح کرد و در ادامه قراردادی را با آر. ک. ئو ردیو پیکچرز خرید و امتیاز انتشار سینمایی نمایش نامهٔ داستان فیلادلفیا را کسب کرد. مدتی بعد این امتیاز را به شرط آنکه یک ستاره باشد فروخت. او برای فیلم کمدی داستان فیلادلفیا ( ۱۹۴۰ ) برای سومین بار نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد. هپبورن در دههٔ ۱۹۴۰ با مترو گلدوین مایر قرارداد بست. حرفه اش در آن جا بر رابطه اش با اسپنسر تریسی متمرکز بود. این رابطه به مدت ۲۶ سال و با ساخت ۹ فیلم به طول انجامید.
هپبورن در نیمهٔ دوم زندگی خودش را به چالش کشید. او به بازی در نمایش های تئاتر ویلیام شکسپیر و طیفی از نقش های ادبی پرداخت و در آن زمان جایگاهی را یافت که در آن نقش پیردختران میانسال را ایفا می کرد؛ مانند ملکه آفریقایی ( ۱۹۵۱ ) که با این نقش مورد پذیرش عموم مردم قرار گرفت. هپبورن سه جایزهٔ اسکار دیگر برای نقش آفرینی هایش در حدس بزن چه کسی برای شام می آید ( ۱۹۶۷ ) ، شیر در زمستان ( ۱۹۶۸ ) و کنار برکه طلایی ( ۱۹۸۱ ) کسب کرد. او در دههٔ ۱۹۷۰ شروع به حضور در فیلم های تلویزیونی کرد که بعدها به کانون حرفهٔ او تبدیل شد. آخرین حضور او بر روی پردهٔ سینما در ۸۷ سالگی بود. در پی گذراندن دوره ای از بیماری و عدم فعالیت، هپبورن در سال ۲۰۰۳ و در ۹۶ سالگی درگذشت.
... [مشاهده متن کامل]
فعالیت بازیگری هپبورن هنگام تحصیل در کالج برین مار آغاز شد. نقدهای مثبت برای فعالیت در برادوی باعث شد مورد توجه هالیوود قرار بگیرد. سال های اولیهٔ حضور او در سینما و کسب جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر زن برای شکوه صبح ( ۱۹۳۳ ) ، برایش شهرت بین المللی را در پی داشت. این روند با مجموعه ای از شکست های تجاری تداوم یافت که در کمدی تحسین شدهٔ پرورش بیبی ( ۱۹۳۸ ) به اوج خود رسیده بود. او برنامهٔ بازگشتی را برای خودش طرح کرد و در ادامه قراردادی را با آر. ک. ئو ردیو پیکچرز خرید و امتیاز انتشار سینمایی نمایش نامهٔ داستان فیلادلفیا را کسب کرد. مدتی بعد این امتیاز را به شرط آنکه یک ستاره باشد فروخت. او برای فیلم کمدی داستان فیلادلفیا ( ۱۹۴۰ ) برای سومین بار نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد. هپبورن در دههٔ ۱۹۴۰ با مترو گلدوین مایر قرارداد بست. حرفه اش در آن جا بر رابطه اش با اسپنسر تریسی متمرکز بود. این رابطه به مدت ۲۶ سال و با ساخت ۹ فیلم به طول انجامید.
هپبورن در نیمهٔ دوم زندگی خودش را به چالش کشید. او به بازی در نمایش های تئاتر ویلیام شکسپیر و طیفی از نقش های ادبی پرداخت و در آن زمان جایگاهی را یافت که در آن نقش پیردختران میانسال را ایفا می کرد؛ مانند ملکه آفریقایی ( ۱۹۵۱ ) که با این نقش مورد پذیرش عموم مردم قرار گرفت. هپبورن سه جایزهٔ اسکار دیگر برای نقش آفرینی هایش در حدس بزن چه کسی برای شام می آید ( ۱۹۶۷ ) ، شیر در زمستان ( ۱۹۶۸ ) و کنار برکه طلایی ( ۱۹۸۱ ) کسب کرد. او در دههٔ ۱۹۷۰ شروع به حضور در فیلم های تلویزیونی کرد که بعدها به کانون حرفهٔ او تبدیل شد. آخرین حضور او بر روی پردهٔ سینما در ۸۷ سالگی بود. در پی گذراندن دوره ای از بیماری و عدم فعالیت، هپبورن در سال ۲۰۰۳ و در ۹۶ سالگی درگذشت.
