کاتتریزاسیون قلبی ( به انگلیسی:Cardiac catheterization ) به معنی قرار دادن کاتتر در دریچه یا رگ قلب می باشد. این کار هم به منظور اهداف تشخیصی و هم به منظور اهداف مداخله ای انجام می شود. یک نمونه رایج از کاتتریزاسیون قلبی، کاتتریزاسیون عروق کرونر است که شامل کاتتریزاسیون عروق کرونر برای بیماری های مربوط به این عروق و سکته های قلبی ( حملات قلبی ) می باشد. کاتتریزاسیون در بیشتر مواقع در آزمایشگاه های خاص که دارای فلوروسکوپی و میزهایی با قابلیت حرکت بالا هستند، انجام می شود. این آزمایشگاه ها به منظور افزایش کارایی اغلب به کمدهای کاتتر، استنت، بالن و … در اندازه های مختلف مجهز شده اند. مانیتورهای موجود در آزمایشگاه، تصاویر فلوروسکوپی، الکتروکاردیوگرام ( نوار قلب ) ، امواج فشار و موارد دیگر را نشان می دهند.
آنژیوگرافی کرونر یک روش تشخیصی است که اجازه مشاهده عروق کرونر را می دهد. فلوروسکوپی با ایجاد یک تصویر پروجکشنی دو بعدی، برای مشاهده لومن شریان ها استفاده می شود. در صورتی که باریک شدن یا گرفتگی ای در این شریان ها دیده شود، تکنیک هایی برای باز کردن آن ها وجود دارد. مداخله کرونری از راه پوست یک اصطلاح است که شامل استفاده از استنت های مکانیکی، بالن و غیره برای افزایش جریان خون در عروق قبلی مسدود شده است.
اندازه گیری فشارهای داخل قلب نیز یکی از جنبه های مهم کاتتریزاسیون است. کاتترها مجاری پر از مایع هستند که می توانند فشارها را به مبدل های فشار در خارج از بدن منتقل کنند. در هر قسمت از قلب که امکان قرار دادن کاتتر باشد، اندازه گیری فشار ممکن می باشد.
اندازه گیری جریان خون نیز از طریق چندین روش امکان پذیر است. معمولاً جریان ها با استفاده از اصل فیک و ترمودیلاسیون تخمین زده می شوند. این روش ها دارای اشکالاتی هستند، اما پیش بینی هایی تهاجمی از خروجی های قلبی را می دهند که می تواند برای تصمیم گیری های بالینی ( به عنوان مثال شوک قلبی، نارسایی قلبی ) برای بهبود وضعیت فرد مورد استفاده قرار گیرد.
از کاتتریزاسیون قلبی می توان به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی برای بهبود نتایج بیماران نجات یافته از ایست قلبی خارج از بیمارستان استفاده کرد. [ ۱]
کاتتریزاسیون قلب معمولاً نیاز به استفاده از فلوروسکوپی دارد تا مسیر کاتتر هنگام ورود به قلب یا عروق کرونری دیده شود. عروق کرونری به عنوان «عروق اپی کاردی» شناخته می شوند زیرا در اپی کاردیوم یعنی خارجی ترین لایه قلب قرار دارند. [ ۲] استفاده از فلوروسکوپی نیاز به کنتراست رادیوپک دارد، که در موارد نادر می تواند منجر به آسیب کلیه ناشی از کنتراست شود. افراد به طور مداوم در معرض دوزهای کم اشعه یونیزه کننده حین مراحل مختلف قرار می گیرند. موقعیت ایده آل میز بین منبع اشعه ایکس و گیرنده و نظارت بر تابش از طریق دزیمتری ترمولومینسانت ، دو روش اصلی برای کاهش قرار گرفتن فرد در معرض اشعه می باشد. در افراد مبتلا به بیماری های خاص ( افرادی که همزمان بیش از یک بیماری دارند ) بیشتر در معرض خطر عوارض جانبی در طی روش کاتتریزاسیون قلبی هستند. [ ۳] این خطرات شامل آنوریسم آئورت، تنگی آئورت، بیماری عروق کرونر گسترده سه رگ، دیابت، فشار خون کنترل نشده، چاقی، بیماری های مزمن کلیه و آنژین ناپایدار ( درد یا احساس ناراحتی در قفسه سینه، بازو یا گردن ) است. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآنژیوگرافی کرونر یک روش تشخیصی است که اجازه مشاهده عروق کرونر را می دهد. فلوروسکوپی با ایجاد یک تصویر پروجکشنی دو بعدی، برای مشاهده لومن شریان ها استفاده می شود. در صورتی که باریک شدن یا گرفتگی ای در این شریان ها دیده شود، تکنیک هایی برای باز کردن آن ها وجود دارد. مداخله کرونری از راه پوست یک اصطلاح است که شامل استفاده از استنت های مکانیکی، بالن و غیره برای افزایش جریان خون در عروق قبلی مسدود شده است.
اندازه گیری فشارهای داخل قلب نیز یکی از جنبه های مهم کاتتریزاسیون است. کاتترها مجاری پر از مایع هستند که می توانند فشارها را به مبدل های فشار در خارج از بدن منتقل کنند. در هر قسمت از قلب که امکان قرار دادن کاتتر باشد، اندازه گیری فشار ممکن می باشد.
اندازه گیری جریان خون نیز از طریق چندین روش امکان پذیر است. معمولاً جریان ها با استفاده از اصل فیک و ترمودیلاسیون تخمین زده می شوند. این روش ها دارای اشکالاتی هستند، اما پیش بینی هایی تهاجمی از خروجی های قلبی را می دهند که می تواند برای تصمیم گیری های بالینی ( به عنوان مثال شوک قلبی، نارسایی قلبی ) برای بهبود وضعیت فرد مورد استفاده قرار گیرد.
از کاتتریزاسیون قلبی می توان به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی برای بهبود نتایج بیماران نجات یافته از ایست قلبی خارج از بیمارستان استفاده کرد. [ ۱]
کاتتریزاسیون قلب معمولاً نیاز به استفاده از فلوروسکوپی دارد تا مسیر کاتتر هنگام ورود به قلب یا عروق کرونری دیده شود. عروق کرونری به عنوان «عروق اپی کاردی» شناخته می شوند زیرا در اپی کاردیوم یعنی خارجی ترین لایه قلب قرار دارند. [ ۲] استفاده از فلوروسکوپی نیاز به کنتراست رادیوپک دارد، که در موارد نادر می تواند منجر به آسیب کلیه ناشی از کنتراست شود. افراد به طور مداوم در معرض دوزهای کم اشعه یونیزه کننده حین مراحل مختلف قرار می گیرند. موقعیت ایده آل میز بین منبع اشعه ایکس و گیرنده و نظارت بر تابش از طریق دزیمتری ترمولومینسانت ، دو روش اصلی برای کاهش قرار گرفتن فرد در معرض اشعه می باشد. در افراد مبتلا به بیماری های خاص ( افرادی که همزمان بیش از یک بیماری دارند ) بیشتر در معرض خطر عوارض جانبی در طی روش کاتتریزاسیون قلبی هستند. [ ۳] این خطرات شامل آنوریسم آئورت، تنگی آئورت، بیماری عروق کرونر گسترده سه رگ، دیابت، فشار خون کنترل نشده، چاقی، بیماری های مزمن کلیه و آنژین ناپایدار ( درد یا احساس ناراحتی در قفسه سینه، بازو یا گردن ) است. [ ۴]
wiki: کاتتریزاسیون قلبی