کاتب عتابی. [ ت ِ ب ِ ع َت ْ تا ] ( اِخ ) محمدبن علی بن ابراهیم زبرج مکنی به ابومنصور و معروف به عتابی ادیب نحوی لغوی از مشاهیر نحویین بود و فنون ادبیه رااز شریف ابوالسعادات هبةاﷲ ابن الشجری و ابومنصور موهوب ابن الجوالیقی و دیگر اکابر وقت اخذ کرد و احادیث بسیاری از مشایخ وقت خود استماع نمود و خط خوب صحیح و ملیحی هم داشته و کتب بسیاری را استنساخ نمود و هر کتابی که بخط وی بودی محل اعتنا و رغبت فضلا میبود، و با ابن الخشاب نحوی مناظرات و منافراتی داشت ، و در شب سه شنبه بیست و پنجم جمادی الاولی سال پانصد و پنجاه و شش هَ. ق. در هفتادودوسالگی درگذشت. لفظ عتابی با فتح و تشدید منسوب به عتابیین است که یکی از محلات بغداد یا ناحیه ای است در سمت غربی آن ( ریحانة الادب ج 3 ص 334 و ص 67 ) و نیز رجوع شود به ابومنصور محمدبن ابراهیم و معجم الادباء چ مصر ج 18 ص 251 و ابن خلکان ج 2 ص 99 و قاموس الاعلام ترکی ج 4 ص 3123 شود.
