کاتب جوینی. [ ت ِ ب ِ ج ُ وَ ] ( اِخ ) حسن بن علی بن ابراهیم بغدادی جوینی الاصل خطاط کاتب مشهور مکنی به ابوعلی و ملقب به فخرالکتاب ، خطش در نهایت جودت بود و اکثر کتابها را که در دست مردم بوده به اجرت بسیار گران استنساخ نموده است. در شام از ندمای اتابک زنگی بود و بعد از وفات او نزد پسرش نورالدین محمود مقرب گردید و عاقبت به مصر رفت و اقامت گزید و در سال 586 هَ. ق. در قاهره درگذشت. ( ریحانة الادب ج 3 ص 332 و ج 1 ص 290 ). رجوع شود به ابن خلکان چ تهران ( ج 1 ص 158 ) و ابوعلی حسن بن علی جوینی کاتب در همین لغت نامه.
