کاتالونیای انقلابی ( انگلیسی: Revolutionary Catalonia ) ؛ ( ۲۱ ژوئیه، ۱۹۳۶–۱۹۳۹ ) بخشی از کاتالونیای تحت کنترل توسط احزاب و شبه نظامیان شورشی و عناصر اتحادیه های تجاری سوسیالیستی در طول جنگ داخلی اسپانیا است. این احزاب زیر چتر کنفدراسیون ملی کار ( CNT ) عمل می کردند. این کنفدراسیون در آن زمان در کنار فدراسیون شورشی ایبری FAI یکی از قدرتمندترین اتحادیه های کارگری بحساب می آمد. در کاتالونیای انقلابی احزاب دیگری مانند حزب اتحاد کمونیست کارگران اسپانیا، حزب سوسیالیست متحد کاتالونیا و حزب کمونیست کاتالونیا نیز حضور داشتند. اگر چه حکومت کاتالونیا در اسم در قدرت بود ولی این اتحادیه های کارگری بودند که با بسیاری از نیروهای اقتصادی و نظامی کنش و واکنش می کردند.
... [مشاهده متن کامل]
در اوایل قرن بیستم، سوسیالیسم و آنارشیسم در سراسر اسپانیا رشد کرد. در کاتالونیا که به شدت صنعتی شده و سنگر اتحادیه های کارگران شورشی بود نارضایتی وسیعی موج می زد. در فاصله روزهای ۲۵ ژوئیه تا دوم اوت سال ۱۹۰۹ با توجه به کاهش دستمزدها و در اعتراض به خدمت سربازی برای جنگ در مراکش. خیزش هایی در کاتالونیا بوقوع پیوست، که توسط ارتش سرکوب شد. این ایام به نام هفته غم انگیز نامیده می شود. کنفدراسیون ملی کار به اعتصاب عمومی فراخوان داد ولی توسط ارتش سرکوب شد. اعتصاب های دیگری در سال های ۱۹۱۷ و ۱۹۱۹ انجام شد که به درگیری های خشونت آمیزی میان پلیس و اتحادیه های کارگری منتهی شد.
کنفدراسیون ملی کار غیرقانونی اعلام شد و فدراسیون آنارشیست کار ( FAI ) در سال ۱۹۲۷ در زمان حکومت دیکتاتوری میگوئل پریمو ده ریورا به عنوان یک متحد پنهانی کنفدراسیون ملی کار تشکیل شد. اعضای افراطی اف آ ای که نیز بخشی از کنفدراسیون ملی کار بودند، نفوذ قابل توجهی در دیگر اعضای اتحادیه های کارگری داشتند. در جمهوری دوم اسپانیا، آنارشیست ها همچنان خیزش ها مانند شورش کاساس ویه خاس در سال ۱۹۳۳ و اعتصاب معدنچیان آستوری در سال ۱۹۳۴ که به طرز وحشیانه ای توسط فرانسیسکو فرانکو با کمک نیروهای آفریقای شمالی سرکوب شد را رهبری کردند.
در کودتای ژوئیه سال ۱۹۳۶ اسپانیا شبه نظامیان آنارشیست و سوسیالیست این کشور، همراه با نیروهای جمهوری خواه نیروهای افسران ارتش ملی در کاتالونیا و بخش هایی از شرق آراگون را شکست دادند. کنفدراسیون ملی کار و فدراسیون آنارشیست کار مجدداً به صحنه بازگشتند و به عنوان دو سازمان قدرتمند در بارسلون ساختمان های استراتژیک مانند اداره های پست و تلفن و مقادیر زیادی تسلیحات را مصادره کردند. آن ها از طریق تعدادی کارخانه و کمیته های حمل و نقل، اقتصاد کاتالونیا را به کنترل خود درآوردند. با وجود در اختیار داشتن نیروی نظامی، آن ها تصمیم گرفتند که دولت کاتالان را سرنگون نکنند. رئیس کاتالونیا و رهبر چپ جمهوریخواه کاتالونیا ( ERC ) ، با کنفدراسیون ملی کار موافق بودند ولی از نزدیک شدن آن ها به ابزار تولید نگران بودند. کنفدراسیون ملی کار و شرکت ها با هم کار کردند و کمیته مرکزی شبه نظامیان ضد فاشیسم را تشکیل دادند. این کمیته به بدنه اصلی حکومت آینده در منطقه تبدیل شد.
... [مشاهده متن کامل]
در اوایل قرن بیستم، سوسیالیسم و آنارشیسم در سراسر اسپانیا رشد کرد. در کاتالونیا که به شدت صنعتی شده و سنگر اتحادیه های کارگران شورشی بود نارضایتی وسیعی موج می زد. در فاصله روزهای ۲۵ ژوئیه تا دوم اوت سال ۱۹۰۹ با توجه به کاهش دستمزدها و در اعتراض به خدمت سربازی برای جنگ در مراکش. خیزش هایی در کاتالونیا بوقوع پیوست، که توسط ارتش سرکوب شد. این ایام به نام هفته غم انگیز نامیده می شود. کنفدراسیون ملی کار به اعتصاب عمومی فراخوان داد ولی توسط ارتش سرکوب شد. اعتصاب های دیگری در سال های ۱۹۱۷ و ۱۹۱۹ انجام شد که به درگیری های خشونت آمیزی میان پلیس و اتحادیه های کارگری منتهی شد.
کنفدراسیون ملی کار غیرقانونی اعلام شد و فدراسیون آنارشیست کار ( FAI ) در سال ۱۹۲۷ در زمان حکومت دیکتاتوری میگوئل پریمو ده ریورا به عنوان یک متحد پنهانی کنفدراسیون ملی کار تشکیل شد. اعضای افراطی اف آ ای که نیز بخشی از کنفدراسیون ملی کار بودند، نفوذ قابل توجهی در دیگر اعضای اتحادیه های کارگری داشتند. در جمهوری دوم اسپانیا، آنارشیست ها همچنان خیزش ها مانند شورش کاساس ویه خاس در سال ۱۹۳۳ و اعتصاب معدنچیان آستوری در سال ۱۹۳۴ که به طرز وحشیانه ای توسط فرانسیسکو فرانکو با کمک نیروهای آفریقای شمالی سرکوب شد را رهبری کردند.
در کودتای ژوئیه سال ۱۹۳۶ اسپانیا شبه نظامیان آنارشیست و سوسیالیست این کشور، همراه با نیروهای جمهوری خواه نیروهای افسران ارتش ملی در کاتالونیا و بخش هایی از شرق آراگون را شکست دادند. کنفدراسیون ملی کار و فدراسیون آنارشیست کار مجدداً به صحنه بازگشتند و به عنوان دو سازمان قدرتمند در بارسلون ساختمان های استراتژیک مانند اداره های پست و تلفن و مقادیر زیادی تسلیحات را مصادره کردند. آن ها از طریق تعدادی کارخانه و کمیته های حمل و نقل، اقتصاد کاتالونیا را به کنترل خود درآوردند. با وجود در اختیار داشتن نیروی نظامی، آن ها تصمیم گرفتند که دولت کاتالان را سرنگون نکنند. رئیس کاتالونیا و رهبر چپ جمهوریخواه کاتالونیا ( ERC ) ، با کنفدراسیون ملی کار موافق بودند ولی از نزدیک شدن آن ها به ابزار تولید نگران بودند. کنفدراسیون ملی کار و شرکت ها با هم کار کردند و کمیته مرکزی شبه نظامیان ضد فاشیسم را تشکیل دادند. این کمیته به بدنه اصلی حکومت آینده در منطقه تبدیل شد.
