کابیلدوی علنی یا کابیلدوی باز ( به اسپانیایی: cabildo abierto ) یک اقدام سیاسی سنتی در آمریکای لاتین است که در آن از شهروندان برای مشارکت در تصمیم گیری های مهم دعوت می شود. این جلسات با جلسه تالار شهر در آمریکای شمالی قابل مقایسه هستند.
... [مشاهده متن کامل]
کابیلدو علنی حالت ویژه ای از اجتماع ساکنان شهرهای آمریکای لاتین در دوره استعمار اسپانیا بود که در موارد اضطراری یا بلایا تشکیل می شد. معمولاً شهرهای استعماری توسط شوراهای کابیلدو یا آیونتامینتو اداره می شدند که یک شورای شهر بود و بیشتر افراد حاضر در آن توسط مقامات منصوب می شدند. در مواقع اضطراری، کابیلدو می توانست از سرپرستان خانوارها ( وسینوها ) برای شرکت در کابیلدوی «علنی» دعوت کند.
در آغاز جنگ های استقلال طلبی مستعمرات آمریکایی اسپانیا، کابیلدوهای علنی نقش انقلابی تعیین کننده ای ایفا کردند، زیرا توانستند مقامات استعماری را برکنار و دولت های خودمختار جدیدی جایگزین کنند.
در دوران معاصر، برخی از کشورهای آمریکای لاتین از نام «کابیلدوهای علنی» برای مجامع عمومی تشکیل شده توسط دولت های شهری برای تصمیم گیری در مورد موضوعات محلی با اهمیت عمومی استفاده کرده اند.
در ونزوئلا، کابیلدو علنی بخشی از مجموعه مقررات لازم برای حفظ دموکراسی است. ماده ۷۰ قانون اساسی این کشور می گوید « روش هایی برای اعمال حاکمیت مردم در سیاست وجود داشته باشد؛ مجمع علنی و اجتماع شهروندان که تصمیمات آن ها لازم الاجرا است». از آنجا که رأی لازم الاجرا قانونی به کابیلدوی علنی گره خورده است، ممکن است قانون اساسی این گونه تفسیر شود که این مجمع هنوز هم می تواند قدرت یک همه پرسی سیاسی را داشته باشد.
... [مشاهده متن کامل]
کابیلدو علنی حالت ویژه ای از اجتماع ساکنان شهرهای آمریکای لاتین در دوره استعمار اسپانیا بود که در موارد اضطراری یا بلایا تشکیل می شد. معمولاً شهرهای استعماری توسط شوراهای کابیلدو یا آیونتامینتو اداره می شدند که یک شورای شهر بود و بیشتر افراد حاضر در آن توسط مقامات منصوب می شدند. در مواقع اضطراری، کابیلدو می توانست از سرپرستان خانوارها ( وسینوها ) برای شرکت در کابیلدوی «علنی» دعوت کند.
در آغاز جنگ های استقلال طلبی مستعمرات آمریکایی اسپانیا، کابیلدوهای علنی نقش انقلابی تعیین کننده ای ایفا کردند، زیرا توانستند مقامات استعماری را برکنار و دولت های خودمختار جدیدی جایگزین کنند.
در دوران معاصر، برخی از کشورهای آمریکای لاتین از نام «کابیلدوهای علنی» برای مجامع عمومی تشکیل شده توسط دولت های شهری برای تصمیم گیری در مورد موضوعات محلی با اهمیت عمومی استفاده کرده اند.
در ونزوئلا، کابیلدو علنی بخشی از مجموعه مقررات لازم برای حفظ دموکراسی است. ماده ۷۰ قانون اساسی این کشور می گوید « روش هایی برای اعمال حاکمیت مردم در سیاست وجود داشته باشد؛ مجمع علنی و اجتماع شهروندان که تصمیمات آن ها لازم الاجرا است». از آنجا که رأی لازم الاجرا قانونی به کابیلدوی علنی گره خورده است، ممکن است قانون اساسی این گونه تفسیر شود که این مجمع هنوز هم می تواند قدرت یک همه پرسی سیاسی را داشته باشد.
