کابریا

لغت نامه دهخدا

کابریا. ( اِخ ) موضعی در آسیای صغیر قدیم : مهرداد بمحل کابریا عقب نشست. در این جا او دو شکست خورد با دو هزار نفر فرار کرده به ارمنستان رفت و به تیگران پادشاه ارمنستان که دامادش بود پناهنده شد. ( ایران باستان ج 3 ص 2141 ). همینکه مردم پنت از مراجعت او [ مهرداد ] آگاه شدند همه مانند یک تن به کمک او قیام کردند و بر اثر این احوال تری یاریوس رئیس ساخلوی رومی در پنت ، فرار کرده به کابریا رفت ولی در آنجا قبل از اینکه لوکولوس به کمک او برسد با تمامی سپاهش معدوم گشت. ( از ایران باستان ج 3 ص 2143 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس