کائینه. [ ن َ ] ( اِ ) مؤلف آنندراج آرد: بر وزن آئینه. امر کردن باشد بشخصی که چشم از من مگردان و با من باش و به این معنی کایینه با دو یای حطی هم بنظر آمده. این کلمه مصحف «کابنه » است. رجوع به برهان چ معین و «کابنه » در همین لغت نامه شود.
