کائی فونگ. ( اِخ ) پایتخت سلسله سلاطین کین از زردپوستان منچو. اقبال آشتیانی در تاریخ مفصل ایران از استیلای مغول تا اعلان مشروطیت ص 6 نویسد: در آخر قرن ششم هجری آسیای شرقی و سواحل اقیانوس کبیر یعنی دو مملکت کره و چین اصلی بین دوسلسله سلطنتی تقسیم میشده : یکی سلسله سلاطین کین که رؤسای یکدسته از زردپوستان منچو بودند که بر ختا یعنی چین شمالی مسلط آمده و بر آن سرزمین حکومت میکردند و نسبت به چینی ها قومی خارجی محسوب میشدند. پایتخت این سلسله گاهی شهر پکینگ ( پکن ) بود و گاهی شهر کائی فونگ در کنار نهر زرد ( هونگهو ). نیز در صفحه 147نویسد: سبتای سردار معروف چنگیز پایتخت چین یعنی کائی فونگ را محصور و در سال 631 هَ. ق. مفتوح ساخت.
