کاء

لغت نامه دهخدا

کاء. ( ع ص ) ضعیف. جبان. ( صراح اللغة ). || سست و بددل. کاءَة بالتاء و کیی و کیاة بفتحهما مثله. ( منتهی الارب ). || ( مص ) ترسیدن. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس