ژیگْموندی، ریشارد (۱۸۶۵ـ۱۹۲۹)(Zsigmondy, Richard)
ژیگْموندی، ریشارد
شیمی دان آلمانی، زادۀ اتریش. اولترامیکروسکوپرا طراحی کرد و ساخت (۱۹۰۳) که در آن، تابش نور میکروسکوپ در زوایای مناسبی با محورها قرار گرفت. در میکروسکوپ های متداول، منبع نور موازی با محور دستگاه قرار می گیرد. آرایش ژیگموندی این امکان را فراهم ساخت تا ذراتی با قُطر ده میلیونیم میلی متر مشاهده پذیر شوند. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۲۵ به سبب تفسیر ناهمگنیکلوئیدها به او اعطا شد. ژیگموندی در وینزاده شد. در مونیخ درس خواند و در آلمان ماند. در ۱۹۰۸، در گوتینگناستاد شد. از ۱۸۹۷ تا ۱۹۰۰، در شرکت تولید شیشه، واقع در ینا، کار می کرد. در آن جا به مطالعه در زمینۀ شیشه های کدر و رنگی علاقمند شد و نوعی شیشۀ شیری رنگ اختراع کرد. این امر علاقه او را به بررسی کلوئیدها برانگیخت، زیرا مجموعه های کلوئیدی حالتی کدر یا رنگی به شیشه می دهند. اعتقاد او مبنی بر جداشدن ذرات معلق در سُل های طلایی از طریق بار الکتریکی عموماً پذیرفته شد. این گونه سل ها در تحقیقات بعدی او در زمینۀ کلوئیدها، به منزلۀ سیستم های مدل در نظر گرفته شدند. ژیگموندی با استفاده از اولترامیکروسکوپ توانست تعداد ذرات یک جسم خاص را محاسبه کند و به شکلی غیرمستقیم اندازۀ ذرات را نیز تخمین بزند. او نشان داد که تغییرات رنگی در سُل ها ناشی از تغییرات اندازۀ ذرات است. این تغییرات هنگام افزایش نمک ها و براثر کواگولاسیونصورت می گیرند. همچنین، نشان داد افزودن عواملی نظیر ژلاتین، با محدود کردن کواگولاسیون، منجر به پایداری کلوئید می شوند.
ژیگْموندی، ریشارد
شیمی دان آلمانی، زادۀ اتریش. اولترامیکروسکوپرا طراحی کرد و ساخت (۱۹۰۳) که در آن، تابش نور میکروسکوپ در زوایای مناسبی با محورها قرار گرفت. در میکروسکوپ های متداول، منبع نور موازی با محور دستگاه قرار می گیرد. آرایش ژیگموندی این امکان را فراهم ساخت تا ذراتی با قُطر ده میلیونیم میلی متر مشاهده پذیر شوند. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۲۵ به سبب تفسیر ناهمگنیکلوئیدها به او اعطا شد. ژیگموندی در وینزاده شد. در مونیخ درس خواند و در آلمان ماند. در ۱۹۰۸، در گوتینگناستاد شد. از ۱۸۹۷ تا ۱۹۰۰، در شرکت تولید شیشه، واقع در ینا، کار می کرد. در آن جا به مطالعه در زمینۀ شیشه های کدر و رنگی علاقمند شد و نوعی شیشۀ شیری رنگ اختراع کرد. این امر علاقه او را به بررسی کلوئیدها برانگیخت، زیرا مجموعه های کلوئیدی حالتی کدر یا رنگی به شیشه می دهند. اعتقاد او مبنی بر جداشدن ذرات معلق در سُل های طلایی از طریق بار الکتریکی عموماً پذیرفته شد. این گونه سل ها در تحقیقات بعدی او در زمینۀ کلوئیدها، به منزلۀ سیستم های مدل در نظر گرفته شدند. ژیگموندی با استفاده از اولترامیکروسکوپ توانست تعداد ذرات یک جسم خاص را محاسبه کند و به شکلی غیرمستقیم اندازۀ ذرات را نیز تخمین بزند. او نشان داد که تغییرات رنگی در سُل ها ناشی از تغییرات اندازۀ ذرات است. این تغییرات هنگام افزایش نمک ها و براثر کواگولاسیونصورت می گیرند. همچنین، نشان داد افزودن عواملی نظیر ژلاتین، با محدود کردن کواگولاسیون، منجر به پایداری کلوئید می شوند.
wikijoo: ژیگموندی،_ریشارد_(۱۸۶۵ـ۱۹۲۹)