ژیرولامو فرسکوبالدی

ژیرولامو فرسکوبالدی ( به ایتالیایی: Girolamo Alessandro Frescobaldi ) ( ایتالیایی:  ؛ همچنین گروولامو، ژیرولیمو، و گرونیمو آلیساندرو؛ زاده سپتامبر ۱۵۸۳[ ۱]   – مرگ ۱ مارس ۱۶۴۳ ) نوازنده و آهنگساز اهل دوشی فرارا در شمال ایتالیا بود. او یکی از مهمترین آهنگسازان سازهای شستی دار در اواخر دوره رنسانس و اوایل دوره باروک بود. فرسکوبالدی که از کودکی استعداد شگرفی در آهنگسازی داشت زیر نظر لوززاسکو لوززاسشی در فرارا موسیقی را فراگرفت و آهنگسازان بسیاری از جمله آسکانیو مایونه، جیوانی ماریا تراباجی و کلودیو مرولو بر او تأثیر گذاشتند. فراسکوبالدی از ۲۱ ژوئیه ۱۶۰۸ تا ۱۶۲۸ و مجدداً از سال ۱۶۳۴ تا زمان مرگش ارگ نواز اصلی کلیسای سن پیترو که مرکز اصلی سازمان موسیقی ایتالیا به نام کاپلا گیولیا بود، بود. [ ۲]
مجموعه های چاپی فرسکوبالدی شامل برخی از تأثیرگذارترین آهنگ های سده هفدهم است. آثار او بر روی یوهان یاکوب فروبرگر، یوهان سباستین باخ، هنری پورسل و تعداد بیشماری از آهنگسازان بزرگ دیگر تأثیر گذاشت.
فرسکوبالدی در فرارا به دنیا آمد. پدرش فیلیپو زمین دار بود و احتمالاً ارگ نوازی هم می کرد، چراکه هم ژیرولامو و هم برادر ناتنی اش، سزاره، ارگ نواز شدند. [ ۳] فراسکوبالدی زیر نظر لوززاسکو لوززاسشی که آهنگساز برجسته مادریگال و ارگ نواز دربار دوک آلفونسو دوم بود، موسیقی را فراگرفت. اگرچه آهنگ های ارگ لوززاسشی امروزه نسبتاً ناشناخته است ( چرا که بخش بزرگی از آن از بین رفته است ) ، روایت های معاصر نشان می دهد که او آهنگساز و نوازنده با استعدادی بوده است و جزو معدود افرادی بوده که می توانسته برای ساز آرکیچیمبالو نیکولای ویچنتینو آهنسگازی و اجرای کند . [ ۴] روایت های معاصر، فراسکوبالدی را بچه ای توصیف می کنند که «شالودهٔ شهرهای مختلف ایتالیا» بوده. او به سرعت به عنوان یک نوازنده حمایت اشراف مهم ایتالیا را به دست آورد. آهنگسازانی که در این دوره از فرارا بازدید کرده اند شامل استادان بسیار مهمی همچون کلودیو مرولا، مونته وردی، جان دولند، اورلانده دو لاسو و کارلو جزوالدو بوده اند.
در اوایل دهه بیستم زندگی فراسکوبالدی، او به رم نقل مکان می کند. طبق گزارش ها، فرسکوبالدی در سال ۱۶۰۴ در آن شهر بوده است، اما حضور وی فقط در سال ۱۶۰۷ است که تأیید می شود. وی از ژانویه تا ماه مه همان سال، ارگ نواز کلیسا در سانتا ماریا در تراستاوره بوده است. [ ۵] او همچنین توسط گوییدو بنتیوگلیو، اسقف اعظم رودس استخدام شد و وی را در سفری به فلاندر جایی که بنتویوگلیو به عنوان سفیر کار می کرد، همراهی کرد. این تنها سفر فرسکوبالدی به خارج از ایتالیا بود. [ ۶] این آهنگساز بر اساس پیشگفتار فرسکوبالدی در نخستین کتابش، یعنی نسخه ۱۶۰۸ «مجالس»، از آنتورپ، جایی که نوازندگان محلی، تحت تأثیر موسیقی او، او را ترغیب کردند که حداقل بخشی از موسیقی اش را منتشر کند، نیز بازدید کرد. فرسکوبالدی در ۲۱ ژوئیه ۱۶۰۸ در حالی که در خارج از کشور بود، به عنوان جانشین ارکول پاسکوینی به عنوان ارگ نواز باسیلای سنت پیتر در رم انتخاب شد. [ ۷] با این وجود، فرسکوبالدی در تابستان در فلاندرز ماند و تا ۲۹ اکتبر به رم بازنگشت. [ ۸] وی در تاریخ ۳۱ اکتبر وظایف خود را به عهده گرفت و هر چند جسته گریخته، تا زمان مرگ، این سمت را عهده دار شد. [ ۹] او پس از اقامت در رم در سال ۱۶۰۸ به مؤسسه موسیقی Enzo Bentivoglio پیوست. [ ۱۰] رسوایی مربوط به رقابت بین بنتی وگلیو و خانواده مدیچی سرانجام او را مجبور به ترک موقعیت خود کرد.