ژوکوفْسْکی، والِنْتین (۱۸۵۸ـ۱۹۱۸)(Zhukovski, Valentin)
خاورشناس روس. از ۱۸۸۳ تا ۱۸۸۶ در ایران، دربارۀ زبان و ادبیات و فرهنگ عامه و مردم شناسی ایران پژوهش های فراوانی کرد. در ۱۸۹۹ عضو وابستۀ فرهنگستان علوم پترزبورگ بود. از ۱۹۰۵ ریاست بخش آموزشی وزارت خارجه را به عهده داشت. از آثارش: مواد لازم برای مطالعۀ لهجه های ایران، دربارۀ لهجه های سمنانی، کاشانی و بختیاری، در ۳ جلد (۱۸۸۸ ـ۱۹۲۲)؛ آثار باستانی قفقاز (۱۸۹۴)؛ دستور مختصر زبان نوین فارسی، به آلمانی، با همکاری کارل زالمان (۱۸۸۹، ترجمۀ روسی آن در ۱۸۹۰)؛ تصحیح اسرارالتوحید (۱۸۹۹)؛ نمونه هایی از فرهنگ مردمی ایرانی (پترزبورگ، ۱۹۰۲)؛ عمر خیّام و رباعیات سرگردان (۱۸۹۷)؛ خرابه های مرو قدیم (پترزبورگ، ۱۸۹۴)؛ چاپ کشف المحجوب هجویری (لنینگراد، ۱۹۲۶).
خاورشناس روس. از ۱۸۸۳ تا ۱۸۸۶ در ایران، دربارۀ زبان و ادبیات و فرهنگ عامه و مردم شناسی ایران پژوهش های فراوانی کرد. در ۱۸۹۹ عضو وابستۀ فرهنگستان علوم پترزبورگ بود. از ۱۹۰۵ ریاست بخش آموزشی وزارت خارجه را به عهده داشت. از آثارش: مواد لازم برای مطالعۀ لهجه های ایران، دربارۀ لهجه های سمنانی، کاشانی و بختیاری، در ۳ جلد (۱۸۸۸ ـ۱۹۲۲)؛ آثار باستانی قفقاز (۱۸۹۴)؛ دستور مختصر زبان نوین فارسی، به آلمانی، با همکاری کارل زالمان (۱۸۸۹، ترجمۀ روسی آن در ۱۸۹۰)؛ تصحیح اسرارالتوحید (۱۸۹۹)؛ نمونه هایی از فرهنگ مردمی ایرانی (پترزبورگ، ۱۹۰۲)؛ عمر خیّام و رباعیات سرگردان (۱۸۹۷)؛ خرابه های مرو قدیم (پترزبورگ، ۱۸۹۴)؛ چاپ کشف المحجوب هجویری (لنینگراد، ۱۹۲۶).
wikijoo: ژوکوفسکی،_والنتین_(۱۸۵۸ـ۱۹۱۸)