ژولیده موی. [ دَ / دِ ] ( ص مرکب ) پریشان موی. آنکه موی و زلف آشفته و درهم دارد: اَشوع ، اشعث ؛ مرد ژولیده موی. شَعْثاء؛ زن ژولیده موی. ( منتهی الارب ). منتفش الشعر و منتفشةالشعر؛ ژولیده موی : همی رفت ژولیده دستار و موی کف دست شکرانه مالان به روی.سعدی.- ژولیده موی شدن ؛ پریشان موی شدن. زلف درهم شدن. شَعَث. ( منتهی الارب ).
