ژوسکن د پره

ژوسکن د پره ( فرانسوی: Josquin des Prez ؛ زاده ۱۴۵۰/۱۴۵۵؛ درگذشته ۲۷ اوت ۱۵۲۱ ) از آهنگسازان فلاندری دورهٔ رنسانس بود. او معروفترین آهنگساز اروپایی بعد از گیوم دوفی و قبل از پالسترینا بود. بسیاری از محققان موسیقی، او را به عنوان اولین استاد سبک پلی فونیک موسیقی آوازی در دورهٔ رنسانس در نظر می گیرند. او معاصر با لئوناردو دا وینچی و کریستف کلمب بود و مانند بسیاری از آهنگسازان فلاندری، دوران زندگیش را با عهده داری منصب های گوناگون در کشورهای مختلف اروپایی گذراند. در طی قرن شانزدهم میلادی، ژوسکن بتدریج لقب بزرگترین آهنگساز عصر خود را به دست آورد. نویسندگان مختلفی چون بالداساره کستیلیونه و مارتین لوتر دربارهٔ آوازه و اعتبار او نوشتند. برای مثال، مارتین لوتر می نویسد: «خداوند، کتاب مقدسش را از راه موسیقی نیز موعظه می کند؛ این را شاید بتوان در آثار ژوسکن دید، تمام آثار او آکنده از سرور، اصیل، ملایم و دوست داشتنی هستند؛ آثاری که جاری شده و راه می سپرند و نه فقط زور و اجباری بر آنها حکم نمی راند و در بند قواعد خشک نیستند، که همچون آواز سهره اند. » ژوسکن به حدی مورد ستایش قرار داشت که قطعه های ناشناختهٔ زیادی را برای بالابردن تعداد فروش آنها به او نسبت داده اند. بیش از ۳۷۰ قطعه به او نسبت داده می شود. با وجود شهرت بسیار زیاد ژوسکن که تا آغاز دورهٔ باروک به طول انجامید و پس از آن دوباره در قرن بیستم احیا شد، اطلاعات زیادی از زندگی نامهٔ او در اختیار نیست و شخصیت او تقریباً ناشناخته است. آثار ژوسکن دربردارندهٔ قطعه های مذهبی و غیر مذهبی در تمامی فرم های مهمِ موسیقیِ آوازیِ آن دوران، شامل مس ها، موتت ها، چنسون ها و فراتول ها است.
ژوسکن در شهرستان هاینو ( که اکنون بخشی از بلژیک است ) زاده شد و بیشتر دوران زندگی را در ایتالیا و در خدمت تشکیلات موسیقی دوک ها و گروه همسرایان پاپ در رم سپری کرد. در واپسین سال های زندگی، به استخدام لویی دوازدهم، پادشاه فرانسه درآمد و در میهنش عهده دار چندین منصب کلیسایی شد.