ژوستین شهید ( به فرانسوی: Justin de Naplouse ) فیلسوف و مدافع دینی ( اپولوجیست ) مسیحی بود. وی پیشتاز تفسیر نظریه کلمه در قرن دوم میلادی بود و به همراه چند نفر از شاگردانش جان باخت. ژوستین از طرف کلیساهای کاتولیک، انگلیکن، ارتودکس شرقی و ارتدوکسی مشرقی به عنوان قدیس شناخته می شود.
... [مشاهده متن کامل]
ژوستین از یک خانواده یونانی بود و در اوایل قرن دوم میلادی در نابلس فلسطین چشم به جهان گشود. او در فلسفهٔ یونان به دنبال حقیقت بود و نخست پیرو فلسفه رواقی شد. اما به تدریج از اینکه در شناخت خدا پیشرفت چندانی نداشت، و نیز از اینکه فیلسوف یونانی حتی این امر را ضروری نمی دید، سرخورده شد. سپس پیرو فلسفه ارسطویی شد که او ژوستین را برای حق تدریس تحت فشار گذاشت و ژوستین نیز او را ترک کرد، با این باور که او اصلاً فیلسوف نبوده است. سپس بر آن شد که پیرویِ یکی از شاگردانِ پیتاگوراس را بکند ولی او از ژوستین انتظار داشت پیش از فراگیریِ فلسفه، موسیقی، نجوم و هندسه بیاموزد. اما ژوستینِ ناشکیبا نزد نوافلاطونیِ مشهوری رفت. او «هرروز پیشرفت های چشم گیری داشت» اما متکبرانه پیشرفت خود را دست بالا می گرفت و انتظار داشت «بلافاصله به موضوع خدا» بپردازد. او در این زمان کنار دریا با پیرمردی روبه رو شد که توجه او را به عهدِعتیق و مسیح جلب کرد ( ژوستین به این موضوع نیز اشاره می کند که چقدر از رشادتِ مسیحیان در رویارویی با شهادت تأثیر یافته بود ) . بدین سان ژوستین مسیحی شد و بر این باور بود که مسیحیت «تنها فلسفهٔ مطمئن و مفید است». او شرح مسیحی شدنش را با این گفتار به پایان می برد که «به همین دلیل من یک فیلسوفم». از آن زمان به بعد ژوستین جامهٔ فیلسوفی به تن کرد. او صرفاً مسیحی ای نبود که در پی ایجاد ارتباط بین مسیحیت و فلسفهٔ یونان باشد بلکه یونانیِ منورشده ای بود که باور داشت در مسیحیت عالی ترین عناصر فلسفه، خصوصاً فلسفهٔ افلاطونی، مُحَقَق گشته و به کمال رسیده است.
از آثار ژوستین تنها سه اثر باقی مانده است:
• «گفتگو با تریفو» که شرح مباحثات طولانی و مستدل با فردی یهودی به نام تریفو است و احتمالاً در افسس نوشته شده، ( همان جا که ژوستین به مسیحیت گروید )
• آپولوژی I مدافعه ای مستدل از ایمان مسیحی خطاب به امپراتور است.
• آپولوژی II چکیده ای از مطالب کتاب فوق است که خطاب به سنای رُم نوشته شده است.
... [مشاهده متن کامل]
ژوستین از یک خانواده یونانی بود و در اوایل قرن دوم میلادی در نابلس فلسطین چشم به جهان گشود. او در فلسفهٔ یونان به دنبال حقیقت بود و نخست پیرو فلسفه رواقی شد. اما به تدریج از اینکه در شناخت خدا پیشرفت چندانی نداشت، و نیز از اینکه فیلسوف یونانی حتی این امر را ضروری نمی دید، سرخورده شد. سپس پیرو فلسفه ارسطویی شد که او ژوستین را برای حق تدریس تحت فشار گذاشت و ژوستین نیز او را ترک کرد، با این باور که او اصلاً فیلسوف نبوده است. سپس بر آن شد که پیرویِ یکی از شاگردانِ پیتاگوراس را بکند ولی او از ژوستین انتظار داشت پیش از فراگیریِ فلسفه، موسیقی، نجوم و هندسه بیاموزد. اما ژوستینِ ناشکیبا نزد نوافلاطونیِ مشهوری رفت. او «هرروز پیشرفت های چشم گیری داشت» اما متکبرانه پیشرفت خود را دست بالا می گرفت و انتظار داشت «بلافاصله به موضوع خدا» بپردازد. او در این زمان کنار دریا با پیرمردی روبه رو شد که توجه او را به عهدِعتیق و مسیح جلب کرد ( ژوستین به این موضوع نیز اشاره می کند که چقدر از رشادتِ مسیحیان در رویارویی با شهادت تأثیر یافته بود ) . بدین سان ژوستین مسیحی شد و بر این باور بود که مسیحیت «تنها فلسفهٔ مطمئن و مفید است». او شرح مسیحی شدنش را با این گفتار به پایان می برد که «به همین دلیل من یک فیلسوفم». از آن زمان به بعد ژوستین جامهٔ فیلسوفی به تن کرد. او صرفاً مسیحی ای نبود که در پی ایجاد ارتباط بین مسیحیت و فلسفهٔ یونان باشد بلکه یونانیِ منورشده ای بود که باور داشت در مسیحیت عالی ترین عناصر فلسفه، خصوصاً فلسفهٔ افلاطونی، مُحَقَق گشته و به کمال رسیده است.
از آثار ژوستین تنها سه اثر باقی مانده است:
• «گفتگو با تریفو» که شرح مباحثات طولانی و مستدل با فردی یهودی به نام تریفو است و احتمالاً در افسس نوشته شده، ( همان جا که ژوستین به مسیحیت گروید )
• آپولوژی I مدافعه ای مستدل از ایمان مسیحی خطاب به امپراتور است.
• آپولوژی II چکیده ای از مطالب کتاب فوق است که خطاب به سنای رُم نوشته شده است.
