ژوزِف، اِدْوارْد (کرمانشاه ۱۲۸۲ـ امریکا ۱۳۷۳ش)
مترجم، مولوی شناس و موسیقی دان ایرانی. پس از آن که دورۀ دبیرستان را در مدرسۀ آلیانس کرمانشاه به پایان برد، به تهران رفت و به فراگیری زبان های فرانسه، انگلیسی و ادبیات پارسی همت گماشت. با زبان های عبری و ارمنی نیز آشنایی داشت. در ۱۳۲۱ش مشاور وزارت پیشه و هنر شد. از بنیادگذاران بنگاه ترجمه و نشر کتاب، بنیادگذار بانک کشاورزی و مؤسسۀ بیمۀ ملی، و از مؤسسان انجمن فیلارمونیک تهران بود. در ارزیابی سکّه های باستانی و تمبر و مهر اسم نیز صاحب نظر بود. از آثارش: ترجمۀ بابا گوریو اثر بالزاک (تهران،۱۳۳۴ش)؛ ترجمۀ زن سی ساله اثر بالزاک (تهران، ۱۳۳۶ش)؛ نخجیران، شرح و تفسیر یکی از داستان های مولوی (تهران، ۱۳۳۷ش)؛ طوطیان (تهران ۱۳۴۹ش)؛ هفت بند نای (۲ جلد تهران، ۱۳۸۲ش) درخور ذکرند.
مترجم، مولوی شناس و موسیقی دان ایرانی. پس از آن که دورۀ دبیرستان را در مدرسۀ آلیانس کرمانشاه به پایان برد، به تهران رفت و به فراگیری زبان های فرانسه، انگلیسی و ادبیات پارسی همت گماشت. با زبان های عبری و ارمنی نیز آشنایی داشت. در ۱۳۲۱ش مشاور وزارت پیشه و هنر شد. از بنیادگذاران بنگاه ترجمه و نشر کتاب، بنیادگذار بانک کشاورزی و مؤسسۀ بیمۀ ملی، و از مؤسسان انجمن فیلارمونیک تهران بود. در ارزیابی سکّه های باستانی و تمبر و مهر اسم نیز صاحب نظر بود. از آثارش: ترجمۀ بابا گوریو اثر بالزاک (تهران،۱۳۳۴ش)؛ ترجمۀ زن سی ساله اثر بالزاک (تهران، ۱۳۳۶ش)؛ نخجیران، شرح و تفسیر یکی از داستان های مولوی (تهران، ۱۳۳۷ش)؛ طوطیان (تهران ۱۳۴۹ش)؛ هفت بند نای (۲ جلد تهران، ۱۳۸۲ش) درخور ذکرند.