ژواو یکم

جان اول ( پرتغالی: João[ ۱] ؛ ۱۱ آوریل ۱۳۵۷–۱۴ اوت ۱۴۳۳ ) که به آن جان آویز نیز می گویند، از سال ۱۳۸۵ میلادی تا زمان مرگش در سال ۱۴۳۳ پادشاه پرتغال بود. وی به دلیل نقش خود در پیروزی پرتغال در جنگ پی در پی ( succession war ) با کاستیل، حفظ استقلال کشورش و تأسیس سلسله آویز ( یا خوآنین ) بر تخت پرتغال شناخته می شود. سلطنت طولانی مدت وی در طول ۴۸ سال، طولانی ترین دوران پادشاهان پرتغال، از سرآغاز گسترش برون مرزی پرتغال بود. [ ۲] وی به دلیل تلاش های خود برای به دست آوردن سرزمین های پرتغال در آفریقا، اولین پادشاه پرتغال شد که از عنوان «ارباب سئوتا» استفاده کرد.
جان در لیسبون به عنوان فرزند طبیعی ( natural son ) پادشاه پیتر اول پرتغال از زنی به نام ترزا متولد شد که به گفته اسقف سلطنتی فرنئو لوپز، یک گالیسی نجیب بود. در قرن ۱۸ میلادی یک سند قرن شانزدهم یافت شد که در آن از او به عنوان ترزا لورنچو نام برده شده است.