ژنتیک رفتاری ( به انگلیسی: Behavioural genetics ) شاخه ای از علم ژنتیک است که به بررسی تأثیر عوامل ژنی بر رفتار فرد می پردازد.
پیام اصلی ژنتیک و ژنتیک رفتاری که در ادامه مطرح خواهد شد، فردیت ژنتیکی ست. به استثنای دوقلوهای همسان، هر یک از ما یک آزمایش ژنتیکی یگانه هستیم که هیچ گاه دوباره تکرار نخواهیم شد. این تعریف همانند پایه ای است که می بایست بر اساسِ آن فلسفه ای دربارهٔ شأن و اعتبار فرد طرح ریزی شود! گوناگونی انسان ها فقط نوعی عدمِ دقت در فرایند نیست، که اگر کامل و دقیق بود، موجب پدید آمدن انسان هایی آرمانی و همسان می شد؛ گوناگونی ژنتیکی اساس زندگی ست. [ ۱]
تأثیر عوامل ژنتیکی بر ویژگی های پیچیده نظیر ویژگی های رفتاری، به معنای آن نیست که عوامل محیطی اهمیتی ندارد. برای ویژگی های تک ژنی ساده ( نظیر رنگ چشم ) ، عوامل محیطی ممکن است تأثیر اندکی داشته باشند؛ اما، برای ویژگی های پیچیده، تأثیرات محیطی معمولاً به اندازهٔ تأثیرات ژنتیکی اهمیت دارند. برای مثال، وقتی یکی از جفت های دوقلوهای همسان دچار اسکیزوفرنی شود، تقریباً در نیمی از موارد جفت دیگر دچار اسکیزوفرنی نمی شود، هرچند می دانیم که آن ها از نظر ژنتیکی یکسان هستند. چنین تفاوت هایی در جفت دوقلوهای همسان، فقط با در نظر گرفتن عوامل محیطی قابل توضیح است. در واقع، پژوهش های ژنتیک بهترین شواهد موجود را دربارهٔ اهمیت محیط ارائه می کنند![ ۱] تغییر رفتار در انسان بستگی به تغییر ژن دارد که امکان آن در طی نسل ها انجام می شود
افراد زیادی از شنیدن این عقیده که ژن ها بر رفتار تأثیر می گذارند به شدت آشفته می شوند، زیرا آن ها معتقدند که این گفتهٔ نظریه پردازان بدان معناست که «ژن ها سرنوشت را رقم می زنند». این سوء تعبیر رایج غالباً به گونه ای مؤکد از سوی افرادی ابراز می شود که از چگونگی عملکرد ژن ها آگاهی ندارند. آن ها ژن ها را «عروسک گردان های» اصلی تصور می کنند، حال آن که نقش واقعی ژن ها چیز دیگری است. آن ها ساختار شیمیایی هستند که تولید پروتئین یا تنظیم فعالیت سایر ژن ها را بر عهده دارند. واقعیت این است که ژن ها به شیوه هایی غیر مستقیم و پیچیده بر رفتار تأثیر می گذارند که مستلزمِ کسب درون دادهایی از فیزیولوژی بدن، محیط، جامعه و فرهنگ است. ( هامر و کاپلند 1994 ) [ ۲] به عبارت دیگر ژن ها، در اغلب موارد رفتار را «تحت تأثیر» قرار می دهند. به این ترتیب، تفاوت های ژنتیکی می تواند منجر به تفاوت های رفتاری شود، زیرا آن ها مسئول کد نمودن آنزیم هایی هستند که توسعه و تکوین سیستم های حسی، عصبی و ماهیچه ای حیوان را تحت تأثیر خود دارند و به نوبهٔ خود رفتار حیوان را تحت تأثیر قرار می دهند. اما این به معنای نقشی تعیین کننده و جبری برای ژن ها نیست. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپیام اصلی ژنتیک و ژنتیک رفتاری که در ادامه مطرح خواهد شد، فردیت ژنتیکی ست. به استثنای دوقلوهای همسان، هر یک از ما یک آزمایش ژنتیکی یگانه هستیم که هیچ گاه دوباره تکرار نخواهیم شد. این تعریف همانند پایه ای است که می بایست بر اساسِ آن فلسفه ای دربارهٔ شأن و اعتبار فرد طرح ریزی شود! گوناگونی انسان ها فقط نوعی عدمِ دقت در فرایند نیست، که اگر کامل و دقیق بود، موجب پدید آمدن انسان هایی آرمانی و همسان می شد؛ گوناگونی ژنتیکی اساس زندگی ست. [ ۱]
تأثیر عوامل ژنتیکی بر ویژگی های پیچیده نظیر ویژگی های رفتاری، به معنای آن نیست که عوامل محیطی اهمیتی ندارد. برای ویژگی های تک ژنی ساده ( نظیر رنگ چشم ) ، عوامل محیطی ممکن است تأثیر اندکی داشته باشند؛ اما، برای ویژگی های پیچیده، تأثیرات محیطی معمولاً به اندازهٔ تأثیرات ژنتیکی اهمیت دارند. برای مثال، وقتی یکی از جفت های دوقلوهای همسان دچار اسکیزوفرنی شود، تقریباً در نیمی از موارد جفت دیگر دچار اسکیزوفرنی نمی شود، هرچند می دانیم که آن ها از نظر ژنتیکی یکسان هستند. چنین تفاوت هایی در جفت دوقلوهای همسان، فقط با در نظر گرفتن عوامل محیطی قابل توضیح است. در واقع، پژوهش های ژنتیک بهترین شواهد موجود را دربارهٔ اهمیت محیط ارائه می کنند![ ۱] تغییر رفتار در انسان بستگی به تغییر ژن دارد که امکان آن در طی نسل ها انجام می شود
افراد زیادی از شنیدن این عقیده که ژن ها بر رفتار تأثیر می گذارند به شدت آشفته می شوند، زیرا آن ها معتقدند که این گفتهٔ نظریه پردازان بدان معناست که «ژن ها سرنوشت را رقم می زنند». این سوء تعبیر رایج غالباً به گونه ای مؤکد از سوی افرادی ابراز می شود که از چگونگی عملکرد ژن ها آگاهی ندارند. آن ها ژن ها را «عروسک گردان های» اصلی تصور می کنند، حال آن که نقش واقعی ژن ها چیز دیگری است. آن ها ساختار شیمیایی هستند که تولید پروتئین یا تنظیم فعالیت سایر ژن ها را بر عهده دارند. واقعیت این است که ژن ها به شیوه هایی غیر مستقیم و پیچیده بر رفتار تأثیر می گذارند که مستلزمِ کسب درون دادهایی از فیزیولوژی بدن، محیط، جامعه و فرهنگ است. ( هامر و کاپلند 1994 ) [ ۲] به عبارت دیگر ژن ها، در اغلب موارد رفتار را «تحت تأثیر» قرار می دهند. به این ترتیب، تفاوت های ژنتیکی می تواند منجر به تفاوت های رفتاری شود، زیرا آن ها مسئول کد نمودن آنزیم هایی هستند که توسعه و تکوین سیستم های حسی، عصبی و ماهیچه ای حیوان را تحت تأثیر خود دارند و به نوبهٔ خود رفتار حیوان را تحت تأثیر قرار می دهند. اما این به معنای نقشی تعیین کننده و جبری برای ژن ها نیست. [ ۳]
wiki: ژنتیک رفتاری