ژرژ دومزیل ( Georges Dumezil ) اسطوره شناس و متخصص زبان شناس تاریخی فرانسوی و یکی از نخستین نمایندگان روش ساختارگرایی تطبیقی در علوم اجتماعی است.
ژرژ دومزیل، در ۱۸۹۸ به دنیا آمد و در ۱۱ اکتبر ۱۹۸۶، در ۸۸ سالگی درگذشت. در عین حال باستانشناس و زبانشناس و اسطوره شناس و تاریخ دان بود. در حدود بیست زبان می دانست، از جمله یونانی قدیم و سانسکریت و لاتین و روسی و ترکی و قفقازی و ارمنی و زبان های باستانی ایرانی.
... [مشاهده متن کامل]
او صدها مقاله و در حدود پنجاه تألیف به یادگار گذاشت. فروتنانه خود را نه نظریّه پرداز و فیلسوف، بلکه فقط مورخ و واقعه نگار و پژوهنده در تاریخ تطبیقی می دانست و در سراسر عمر، با وسواس، تحقیقات عملی اش را مرتباً ویرایش و پیرایش کرد و از سر گرفت و خاصه از تعمیم های شتابزده پرهیز داشت.
ژرژ دومزیل در ۴ مارس ۱۸۹۸ در پاریس به دنیا آمد. ابتدا با خواندن افسانه های یونانی در کودکی بود که به اسطوره علاقه مند شد. پدرش متن دوزبانهٔ مشهور آلمانی – فرانسوی نیبور را به او داده بود. این اسطوره شناس آینده همچنین داستان های پرو را در کودکی خوانده بود.
دومزیل پس از اتمام تحصیل متوسطه، به مدرسهٔ معتبر پاریس، لویی – لو – گران، رفت و در ۱۹۱۶ وارد اکول نرمال ( خیابان اولم ) شد. اگرچه با جنگ جهانی اول تحصیلات او دچار وقفه شد ( در ۱۹۱۹ لیسانس ادبیات گرفت و اندکی پس از آن، در مدرسهٔ بووه در شمال فرانسه، جایی که تا اکتبر ۱۹۲۰ تدریس کرد، لقب «استاد» گرفت. دومزیل، که نمی توانست زندگی یک معلم مدرسهٔ متوسطه را تحمل کند، کار خود را رها کرد تا، زیرنظر زبان شناس تاریخی برجستهٔ آن زمان، یعنی آنتوان میه، خود را وقف تهیهٔ رسالهٔ دکتری دولتی خود به نام جشن جاودانگی – پژوهشی تطبیقی در اسطوره های هندواروپایی کند. او همچنین در اندیشهٔ یافتن کاری در خارج کشور بود و بعدها به عنوان مربی زبان فرانسه در دانشگاه ورشو به کار مشغول شد.
چون دور از فرانسه بودن در آن زمان برای دومزیل بس دردناک بود، پس از شش ماه استعفا داد و در تابستان ۱۹۲۱ به پاریس بازگشت. پس از سه سال پژوهش، رسالهٔ دکتری خود را، که در ۱۹۲۴ از آن دفاع کرد، به پایان رساند. اندکی پس از آن، این دانش پژوه جوان به ترکیه رفت تا به عنوان استاد تاریخ ادیان در دانشگاه استانبول تدریس کند، کاری که در پرتو سیاست های سکولار مصطفی کمال ممکن شد.
ژرژ دومزیل، در ۱۸۹۸ به دنیا آمد و در ۱۱ اکتبر ۱۹۸۶، در ۸۸ سالگی درگذشت. در عین حال باستانشناس و زبانشناس و اسطوره شناس و تاریخ دان بود. در حدود بیست زبان می دانست، از جمله یونانی قدیم و سانسکریت و لاتین و روسی و ترکی و قفقازی و ارمنی و زبان های باستانی ایرانی.
... [مشاهده متن کامل]
او صدها مقاله و در حدود پنجاه تألیف به یادگار گذاشت. فروتنانه خود را نه نظریّه پرداز و فیلسوف، بلکه فقط مورخ و واقعه نگار و پژوهنده در تاریخ تطبیقی می دانست و در سراسر عمر، با وسواس، تحقیقات عملی اش را مرتباً ویرایش و پیرایش کرد و از سر گرفت و خاصه از تعمیم های شتابزده پرهیز داشت.
ژرژ دومزیل در ۴ مارس ۱۸۹۸ در پاریس به دنیا آمد. ابتدا با خواندن افسانه های یونانی در کودکی بود که به اسطوره علاقه مند شد. پدرش متن دوزبانهٔ مشهور آلمانی – فرانسوی نیبور را به او داده بود. این اسطوره شناس آینده همچنین داستان های پرو را در کودکی خوانده بود.
دومزیل پس از اتمام تحصیل متوسطه، به مدرسهٔ معتبر پاریس، لویی – لو – گران، رفت و در ۱۹۱۶ وارد اکول نرمال ( خیابان اولم ) شد. اگرچه با جنگ جهانی اول تحصیلات او دچار وقفه شد ( در ۱۹۱۹ لیسانس ادبیات گرفت و اندکی پس از آن، در مدرسهٔ بووه در شمال فرانسه، جایی که تا اکتبر ۱۹۲۰ تدریس کرد، لقب «استاد» گرفت. دومزیل، که نمی توانست زندگی یک معلم مدرسهٔ متوسطه را تحمل کند، کار خود را رها کرد تا، زیرنظر زبان شناس تاریخی برجستهٔ آن زمان، یعنی آنتوان میه، خود را وقف تهیهٔ رسالهٔ دکتری دولتی خود به نام جشن جاودانگی – پژوهشی تطبیقی در اسطوره های هندواروپایی کند. او همچنین در اندیشهٔ یافتن کاری در خارج کشور بود و بعدها به عنوان مربی زبان فرانسه در دانشگاه ورشو به کار مشغول شد.
چون دور از فرانسه بودن در آن زمان برای دومزیل بس دردناک بود، پس از شش ماه استعفا داد و در تابستان ۱۹۲۱ به پاریس بازگشت. پس از سه سال پژوهش، رسالهٔ دکتری خود را، که در ۱۹۲۴ از آن دفاع کرد، به پایان رساند. اندکی پس از آن، این دانش پژوه جوان به ترکیه رفت تا به عنوان استاد تاریخ ادیان در دانشگاه استانبول تدریس کند، کاری که در پرتو سیاست های سکولار مصطفی کمال ممکن شد.