ژت

لغت نامه دهخدا

ژت. [ ژِ ] ( اِخ ) طائفه ای از سیتهای اروپا. مسکن ایشان نخست در ساحل یمین رود دانوب بود. داریوش کبیر پادشاه ایران با آنان حرب و اسکندر مقدونی با ایشان اتحاد کرد. سرزمینی که سابقاً مسکن ژتها بود امروز به ترانسیلوانی و والاشی و مُلداوی و بسارابی معروف است. ( ترجمه تمدن قدیم فوستل دوکولانژ ص 480 ).

فرهنگ فارسی

یکی از اقوام سکه ( سیت ) که در ساحل راست دانوب سکونت داشتند و با داسها اختلاط یافتند . داریوش بزرگ با ایشان جنگید و اسکندر مقدونی با آنان اتحادی بست. سرزمین ایشان امروزه به ترانسیلوانی والاشی ملداوی و بسارابی مشهور است .
طائفه از سیتهای اروپا . مسکن ایشان در ساحل یمین رود دانوب بود . داریوش کبیر پادشاه ایران با نان حرب اسکندر مقدونی با ایشان اتحاد کرد . سرزمینی که سابقا مسکن ژتها بود امروز به ترانسیلوانی و والاشی و ملداوی و بسارابی معروفست .

دانشنامه عمومی

شهر ژت ( به فرانسوی: Jette ) در شهرستان بروسل در منطقه بروکسل در کشور بلژیک واقع شده است.
عکس ژتعکس ژتعکس ژتعکس ژتعکس ژت
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس