ژاکوبن یک فصلنامهٔ انگلیسی زبان است که با گرایش چپ در شهر نیویورک منتشر می شود. این نشریه خود را «صدای پیشروی چپ آمریکا، و پیگیر چشم اندازهای سوسیالیستی در سیاست، اقتصاد و فرهنگ» معرفی می کند.
انتشار ژاکوبن در سپتامبر ۲۰۱۰ به صورت یک مجلهٔ آنلاین آغاز شد، اما از سال پس از آن به صورت یک مجلهٔ چاپی درآمد. ژاکوبن توسز بنیانگذارش باسکار سونکارا به عنوان یک نشریهٔ رادیکال معرفی شده است که «از سوی نسل جوانی تولید می شود که به مانند نشریات قدیمی تر مانند مخالفت یا سیاست نو که همچنان قلمروی چپ روشنفکری قدیمی را حفظ کرده اند، با پارادایم های عصر جنگ سرد پیوند نخورده اند. » سونکارا هدف مجلهٔ ژاکوبن را انتشار نشریه ای عنوان کرده است که سیاست قاطع سوسیالیستی را با دسترسی پذیری آسان نشریاتی چون ملت و جمهوری نوین ترکیب کند.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۲۰۱۳ بخش انتشار کتاب ژاکوبن با عنوان «ژاکوبن بوکز» اعلام کرد که با دو انتشاراتی ورسو بوکز و راندوم هاوس شریک شده است. مجموعه ای از مقالات نویسندگان زاکوبن از سوی «هنری هولت و شرکا» در سال ۲۰۱۶ منتشر شد. «کنش طبقاتی: کتاب راهنما برای معلمان کنشگر» به صورت مشترک با کمیتهٔ مرکزی اتحادیهٔ معلمان شیکاگو منتشر شد و ژاکوبن در ۱۶ شهر ایالات متحده و کانادا در بین کنشگران اتحادیه های تجاری توزیع شد. علاوه بر این از پاییز ۲۰۱۴ ژاکوبن از بیش از ۸۰ گروه مطالعاتی سوسیایستی پشتیبانی کرده است.
هیئت تحریریهٔ ژاکوبن در بهار ۲۰۱۷ با ویوک چیبر و روبرت برنر برای انتشار ژورنال دانشگاهی «کاتالیزور: نشریه ای برای نظریه و استراتژی» همکاری کردند.
نام مجله از کتاب ژاکوبن های سیاه: توسان لوفرتور و انقلاب سن دومینیگو نوشتهٔ سی. ال. آر. جیمز گرفته شده است که در آن نویسنده انقلابیان سیاه پوست هائیتیایی را نسبت به آرمان های انقلاب کبیر فرانسه که از سوی «ژاکوبن های سفید» دنبال می شد، دارای خلوص بیشتری دانسته است.
لوگوی نشریه هم به گفتهٔ ریمایک فوربس از صحنه ای در فیلم کوئیمادا ( بسوزان! ) الهام گرفته شده است که در آن خوزه دولورس ایترادا قهرمان ملی نیکاراگوئه نشان داده می شود، اما به جای او از چهرهٔ توسان لوفرتور رهبر انقلاب هائیتی استفاده شده که تنها بردهٔ انقلابی در تاریخ بشر بوده که به پیروزی دست یافته است.
انتشار ژاکوبن در سپتامبر ۲۰۱۰ به صورت یک مجلهٔ آنلاین آغاز شد، اما از سال پس از آن به صورت یک مجلهٔ چاپی درآمد. ژاکوبن توسز بنیانگذارش باسکار سونکارا به عنوان یک نشریهٔ رادیکال معرفی شده است که «از سوی نسل جوانی تولید می شود که به مانند نشریات قدیمی تر مانند مخالفت یا سیاست نو که همچنان قلمروی چپ روشنفکری قدیمی را حفظ کرده اند، با پارادایم های عصر جنگ سرد پیوند نخورده اند. » سونکارا هدف مجلهٔ ژاکوبن را انتشار نشریه ای عنوان کرده است که سیاست قاطع سوسیالیستی را با دسترسی پذیری آسان نشریاتی چون ملت و جمهوری نوین ترکیب کند.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۲۰۱۳ بخش انتشار کتاب ژاکوبن با عنوان «ژاکوبن بوکز» اعلام کرد که با دو انتشاراتی ورسو بوکز و راندوم هاوس شریک شده است. مجموعه ای از مقالات نویسندگان زاکوبن از سوی «هنری هولت و شرکا» در سال ۲۰۱۶ منتشر شد. «کنش طبقاتی: کتاب راهنما برای معلمان کنشگر» به صورت مشترک با کمیتهٔ مرکزی اتحادیهٔ معلمان شیکاگو منتشر شد و ژاکوبن در ۱۶ شهر ایالات متحده و کانادا در بین کنشگران اتحادیه های تجاری توزیع شد. علاوه بر این از پاییز ۲۰۱۴ ژاکوبن از بیش از ۸۰ گروه مطالعاتی سوسیایستی پشتیبانی کرده است.
هیئت تحریریهٔ ژاکوبن در بهار ۲۰۱۷ با ویوک چیبر و روبرت برنر برای انتشار ژورنال دانشگاهی «کاتالیزور: نشریه ای برای نظریه و استراتژی» همکاری کردند.
نام مجله از کتاب ژاکوبن های سیاه: توسان لوفرتور و انقلاب سن دومینیگو نوشتهٔ سی. ال. آر. جیمز گرفته شده است که در آن نویسنده انقلابیان سیاه پوست هائیتیایی را نسبت به آرمان های انقلاب کبیر فرانسه که از سوی «ژاکوبن های سفید» دنبال می شد، دارای خلوص بیشتری دانسته است.
لوگوی نشریه هم به گفتهٔ ریمایک فوربس از صحنه ای در فیلم کوئیمادا ( بسوزان! ) الهام گرفته شده است که در آن خوزه دولورس ایترادا قهرمان ملی نیکاراگوئه نشان داده می شود، اما به جای او از چهرهٔ توسان لوفرتور رهبر انقلاب هائیتی استفاده شده که تنها بردهٔ انقلابی در تاریخ بشر بوده که به پیروزی دست یافته است.
