ژاک دوکلو ( انگلیسی: Jacques Duclos؛ ۲ اکتبر ۱۸۹۶ – ۲۵ آوریل ۱۹۷۵ ) سیاست مدار و کمونیست اهل فرانسه بود. وی از سال ۱۹۲۶ زمانی که وارد مجمع ملی فرانسه شد و از پل رنو دفاع کرد و در سیاست این کشور نقشی کلیدی ایفا کرد. او در سال ۱۹۶۹ بخشی از آراء انتخاباتی ریاست جمهوری این کشور را به خود اختصاص داد.
... [مشاهده متن کامل]
ژاک دوکلو در اوت - پیرنه متولد شد. طی جنگ جهانی اول، در نبرد وردن شرکت کرد و زخمی شد. او در «شومن دو دام» دستگیر شد و تا پایان جنگ در زندان باقی ماند. در سال ۱۹۲۰، او به حزب تازه تأسیس شده کمونیست فرانسه پیوست و در سال ۱۹۲۶ به رده کمیته مرکزی این حزب رسید. وی در انتخابات پارلمانی منطقه ۲۰ از لئون بلوم حمایت کرد و در سال ۱۹۳۶ رئیس بخش پروپاگاندا حزب شد و به عنوان معاون رئیس مجلس ملی فرانسه انتخاب شد.
ژاک دوکلو به عنوان یک کمونیست استالینیست بیش از ۳۵ سال مغز متفکر انتخاب های سیاسی موریس تورز و بنوا فراشون بود. او در جنبش بین المللی کمونیسم و کمینترن و کمینفرم شرکت داشت. در دهه ۱۹۳۰، مسؤلیت سازماندهی جنبش های کمونیستی اسپانیا ( ۱۹۳۰، ۱۹۳۵ ) و بلژیک ( ۱۹۳۵–۱۹۳۴ ) به او اعطا شد. به دستور ژوزف استالین، او به حزب کمونیست اسپانیا توصیه کرد تا در جریان جنگ داخلی اسپانیا در جبهه مردمی شرکت کند.
وی در ۲۵ آوریل ۱۹۷۵ در مونتروی، سن - سن - دنی درگذشت.
از فیلم ها یا برنامه های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته است می توان به مصیبت و همدردی اشاره کرد.
وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون نشان لنین شده است.
... [مشاهده متن کامل]
ژاک دوکلو در اوت - پیرنه متولد شد. طی جنگ جهانی اول، در نبرد وردن شرکت کرد و زخمی شد. او در «شومن دو دام» دستگیر شد و تا پایان جنگ در زندان باقی ماند. در سال ۱۹۲۰، او به حزب تازه تأسیس شده کمونیست فرانسه پیوست و در سال ۱۹۲۶ به رده کمیته مرکزی این حزب رسید. وی در انتخابات پارلمانی منطقه ۲۰ از لئون بلوم حمایت کرد و در سال ۱۹۳۶ رئیس بخش پروپاگاندا حزب شد و به عنوان معاون رئیس مجلس ملی فرانسه انتخاب شد.
ژاک دوکلو به عنوان یک کمونیست استالینیست بیش از ۳۵ سال مغز متفکر انتخاب های سیاسی موریس تورز و بنوا فراشون بود. او در جنبش بین المللی کمونیسم و کمینترن و کمینفرم شرکت داشت. در دهه ۱۹۳۰، مسؤلیت سازماندهی جنبش های کمونیستی اسپانیا ( ۱۹۳۰، ۱۹۳۵ ) و بلژیک ( ۱۹۳۵–۱۹۳۴ ) به او اعطا شد. به دستور ژوزف استالین، او به حزب کمونیست اسپانیا توصیه کرد تا در جریان جنگ داخلی اسپانیا در جبهه مردمی شرکت کند.
وی در ۲۵ آوریل ۱۹۷۵ در مونتروی، سن - سن - دنی درگذشت.
از فیلم ها یا برنامه های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته است می توان به مصیبت و همدردی اشاره کرد.
وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون نشان لنین شده است.
