ژاژ خاییدن

یاوه سراییدن.
نکته: ژاژ گیاهی است بی مزه ، خاردار و خودرو که در صحراها می روید، شتر آن را می جود ولی نمی تواند فرو ببرد. کنایه از سخن بیهوده .

کار بیهوده کردن

بو شکور بلخی:
دیو بگرفته مر ترا بفسوس
تو خورى بر زیان مال افسوس
همه دعوى کنی و خایی ژاژ
در همه کارها حقیری و هاژ
با توجه به بکار بردن واژه " ژاژ " در ابیات بالا, می توان نتیجه گرفت که: ژاژ خاییدن, مزخرف و بیهوده گویی می باشد

در تاریخ بیهقی به این فعل اشاره شده و به معنای بسیار عصبانی شدن و دندان بهم فشردن است. به تصور بنده سماق مکیدن با ژاژخاییدن فرق اساسی دارند

سخن بیهوده گفتن

نک: ژاژ خائیدن