ژانْگْلور (jongleur)
(به فرانسه: ژونْگْلور، از واژۀ لاتین به معنای دلقک یا لوده) خنیاگر و معرکه گیر دوره گرد در فرانسۀ قرون وسطا. آنان هنرهای گوناگونی داشتند، ممکن بود تردستی یا بندبازی کنند؛ بازیگر میمیا رام کنندۀ حیوان باشند؛ دکلمه کنند یا بخوانند و سازی نیز بنوازند؛ یا اشعاری از بر بخوانند و یا خود شعر بگویند. کار ژانگلورها به ویژه در قرن های ۱۲ و ۱۳م گل کرد و در قرن ۱۴م، که بی سوادی کمتر و سرگرمی ها تخصصی تر شد، از رونق افتاد. منابع ادبی ژانگلور امکان داشت بسیار گسترده باشد و شانسون دو ژست (حماسه ها)، اشعار غنایی، تصنیف های بِرِتون، قصه های کوتاه، سرگذشت قدیسان و اشعار مذهبی، فابلیوها(قصه های فکاهی منظوم)، تک گویی های فکاهی، و گونه های ادبی دیگر را دربرگیرد. ژانگلورها در بسیاری از اشعارشان تصویری از زندگی روزمرۀ خود را به دست می دادند: درآمد اندک و خرج شراب و قمار کردن آن، لباس ژنده و زن و بچۀ گرسنه. اما برخی از آنان ریزه خوار اشراف سخاوتمند بودند و چه بسا در جنگ ها با آنان می رفتند. ترووِرهاقشر ممتاز ژانگلورها بودند، شاعرانی تمام و کمال، که حکم سرکردگان دسته های ژانگلورها را داشتند.
(به فرانسه: ژونْگْلور، از واژۀ لاتین به معنای دلقک یا لوده) خنیاگر و معرکه گیر دوره گرد در فرانسۀ قرون وسطا. آنان هنرهای گوناگونی داشتند، ممکن بود تردستی یا بندبازی کنند؛ بازیگر میمیا رام کنندۀ حیوان باشند؛ دکلمه کنند یا بخوانند و سازی نیز بنوازند؛ یا اشعاری از بر بخوانند و یا خود شعر بگویند. کار ژانگلورها به ویژه در قرن های ۱۲ و ۱۳م گل کرد و در قرن ۱۴م، که بی سوادی کمتر و سرگرمی ها تخصصی تر شد، از رونق افتاد. منابع ادبی ژانگلور امکان داشت بسیار گسترده باشد و شانسون دو ژست (حماسه ها)، اشعار غنایی، تصنیف های بِرِتون، قصه های کوتاه، سرگذشت قدیسان و اشعار مذهبی، فابلیوها(قصه های فکاهی منظوم)، تک گویی های فکاهی، و گونه های ادبی دیگر را دربرگیرد. ژانگلورها در بسیاری از اشعارشان تصویری از زندگی روزمرۀ خود را به دست می دادند: درآمد اندک و خرج شراب و قمار کردن آن، لباس ژنده و زن و بچۀ گرسنه. اما برخی از آنان ریزه خوار اشراف سخاوتمند بودند و چه بسا در جنگ ها با آنان می رفتند. ترووِرهاقشر ممتاز ژانگلورها بودند، شاعرانی تمام و کمال، که حکم سرکردگان دسته های ژانگلورها را داشتند.
wikijoo: ژانگلور