ژان یکم (امپراتور بیزانس). ژان یکم یا یوانس یکم با عنوان کامل ژان یکم تزیمیسکس ( به یونانی: Ιωάννης Α΄ Τζιμισκής ) ( به انگلیسی: John I Tzimiskes ) ( زادهٔ ۹۲۵ – درگذشتهٔ ۱۰ ژانویه ۹۷۶ ) امپراتور بیزانس از ۹۶۹ تا هنگام مرگش در ۹۷۶ بود. او در دوران حکومتش توانست نفوذ امپراتوری بیزانس را تا بالکان و سوریه گسترش داده و آرامش داخلی کشور را نیز حفظ نماید. در سایهٔ چنین اقداماتی بود که امپراتوری بیزانس از ثبات و اعتبار بالایی برخوردار گردید و به جانشینان پس از او منتقل شد.
ژان نجیب زاده ای از یک خانوادهٔ اشرافی ارمنی بود که از طرف مادرش با ژنرال و بعدتر امپراتور نیکه فوروس دوم فوکاس نسبت پیدا می کرد. او در دوران فرماندهی نیکه فوروس به ارتش امپراتوری پیوست و در کنار او با اعراب مسلمان در کیلیکیه و سوریه جنگید. او سپس نیکه فوروس را در رسیدن به تاج و تخت امپراتوری بیزانس یاری نمود و به پاداش این کارش، مقام فرماندهی کل قوای بیزانس در مناطق شرقی به او اعطا شد.
با این حال جاه طلبی های ژان برای رسیدن خودش به امپراتوری سبب شد تا با همدستی معشوقه اش تئوفانو، بیوهٔ رومانوس دوم و سپس همسر نیکه فوروس دوم علیه امپراتور شروع به توطئه نماید. سرانجام نیکه فوروس دوم در ۹۶۹ به قتل رسید با این حال پولیوکتوس، اسقف اعظم قسطنطنیه ژان را مجبور به توبه نمود و او نیز که در صدد به دست آوردن تاج و تخت امپراتوری بود با گناهکار شمردن تئوفانو او را به صومعه ای تبعید و قاتلان امپراتور را نیز مجازات نمود. او سپس با عنوان ژان یکم در همان سال بر تخت امپراتوری بیزانس نشست.
ژان در دوران حکومتش با ترکیب مهارت های دیپلماتیک با قدرت نظامی توانست امپراتوری بیزانس را تقویت نماید. او در ۹۷۰ با تئودورا، دختر کنستانتین هفتم ازدواج کرد تا چالش های داخلی حکومتش را بدین وسیله حنثی نماید. در ۹۷۱ بلغارها به بیزانس حمله کردند اما ژان یکم در مقابل، نیروهایش را به سمت پایتخت آنان هدایت نمود و با اسیر کردن تزار بلغار آن ها را مجبور ساخت تا بیزانس را به عنوان اختیاردار کشورشان به رسمیت بشناسند. او سپس در ژوئیهٔ همان سال شاهزادهٔ روس سویاتوسلاو را نیز شکست داد و به تهدیدات روس های کیفی در شمال امپراتوری بیزانس پایان بخشید. ژان همچنین برای حفظ موقعیت بیزانس در مناطق غربی نیز ترتیبب ازدواج یکی از بستگانش را با اتوی دوم، امپراتور امپراتوری مقدس روم فراهم ساخت. او سپس توجهش را متوجه نواحی شرقی نمود و در فاصلهٔ ۹۷۴ تا ۹۷۵ توانست با کاستن از قدرت و نفوذ خلفای فاطمی در اطراف انتاکیه، بار دیگر انتاکیه، دمشق و دیگر شهرهای سوریه را به خاک امپراتوری بازگرداند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفژان نجیب زاده ای از یک خانوادهٔ اشرافی ارمنی بود که از طرف مادرش با ژنرال و بعدتر امپراتور نیکه فوروس دوم فوکاس نسبت پیدا می کرد. او در دوران فرماندهی نیکه فوروس به ارتش امپراتوری پیوست و در کنار او با اعراب مسلمان در کیلیکیه و سوریه جنگید. او سپس نیکه فوروس را در رسیدن به تاج و تخت امپراتوری بیزانس یاری نمود و به پاداش این کارش، مقام فرماندهی کل قوای بیزانس در مناطق شرقی به او اعطا شد.
با این حال جاه طلبی های ژان برای رسیدن خودش به امپراتوری سبب شد تا با همدستی معشوقه اش تئوفانو، بیوهٔ رومانوس دوم و سپس همسر نیکه فوروس دوم علیه امپراتور شروع به توطئه نماید. سرانجام نیکه فوروس دوم در ۹۶۹ به قتل رسید با این حال پولیوکتوس، اسقف اعظم قسطنطنیه ژان را مجبور به توبه نمود و او نیز که در صدد به دست آوردن تاج و تخت امپراتوری بود با گناهکار شمردن تئوفانو او را به صومعه ای تبعید و قاتلان امپراتور را نیز مجازات نمود. او سپس با عنوان ژان یکم در همان سال بر تخت امپراتوری بیزانس نشست.
ژان در دوران حکومتش با ترکیب مهارت های دیپلماتیک با قدرت نظامی توانست امپراتوری بیزانس را تقویت نماید. او در ۹۷۰ با تئودورا، دختر کنستانتین هفتم ازدواج کرد تا چالش های داخلی حکومتش را بدین وسیله حنثی نماید. در ۹۷۱ بلغارها به بیزانس حمله کردند اما ژان یکم در مقابل، نیروهایش را به سمت پایتخت آنان هدایت نمود و با اسیر کردن تزار بلغار آن ها را مجبور ساخت تا بیزانس را به عنوان اختیاردار کشورشان به رسمیت بشناسند. او سپس در ژوئیهٔ همان سال شاهزادهٔ روس سویاتوسلاو را نیز شکست داد و به تهدیدات روس های کیفی در شمال امپراتوری بیزانس پایان بخشید. ژان همچنین برای حفظ موقعیت بیزانس در مناطق غربی نیز ترتیبب ازدواج یکی از بستگانش را با اتوی دوم، امپراتور امپراتوری مقدس روم فراهم ساخت. او سپس توجهش را متوجه نواحی شرقی نمود و در فاصلهٔ ۹۷۴ تا ۹۷۵ توانست با کاستن از قدرت و نفوذ خلفای فاطمی در اطراف انتاکیه، بار دیگر انتاکیه، دمشق و دیگر شهرهای سوریه را به خاک امپراتوری بازگرداند.
