ژان ژاک امپر

ژان ژاک آمپر. ژان - ژاک آمپر ( به فرانسوی: Jean - Jacques Ampère ) زاده ۱۲ اوت ۱۸۰۰ در لیون و درگذشتهٔ ۲۷ مارس ۱۸۶۴ در شهر پو ( فرانسه ) ( به فرانسوی: Pau ) تاریخ نگار متخصص قرون وسطی، نویسنده و سیاح فرانسوی قرن نوزدهم میلادی است.
ژان - ژاک آمپر فرزند آندره - ماری آمپر، فیزیکدان معروف فرانسوی، از اساتید کلژ دو فرانس و از اعضای فرهنگستان کتیبه شناسی و زبان های باستانی فرانسه ( ۱۸۴۲ ) و فرهنگستان فرانسه ( ۱۸۴۸ ) بود. به اظهار ماری - سوفی ماس ( به فرانسوی: Marie - Sophie Masse ) ، او نخستین فرانسوی بود که در سال ۱۸۴۰، کلمهٔ رنسانس را در زبان فرانسه با مفهوم تاریخی آن مورد استفاده قرار داد. [ ۱]
آمپر در مقام سیاح و خاورشناس، نخستین سفر خود به خاور نزدیک را در ۱۸۴۱ به همراه پروسپر مریمه انجام داد. او شرح این سفر را در کتاب «یونان، رم و دانته: مطالعات ادبی مطابق طبیعت» ( به فرانسوی: La Grèce, Rome et Dante: études littéraires d'après nature ) ( ۱۸۴۸ ) نوشت. آمپر به ادبیات فارسی علاقهٔ وافری داشت. او از اولین کسانی بود که دربارهٔ ترجمه شاهنامه به زبان فرانسه توسط ژول مل نقد مفصلی نوشت و فردوسی آفرینندهٔ آن را «هومر ایران» لقب داد. افزون بر این، در تحقیقی که راجع به تشابهات میان منظومه های حماسی هندی - اروپایی انجام داد به این نتیجه رسید که «شاهنامه از مهمترین حماسه هایی است که در جهان ادبیات به نوع بشر اعطا شده است. »[ ۲] در سال ۱۹۲۹، بخش عمده ای از نامه ها و دستنوشته های آمپر جهت استفادهٔ پژوهشگران به بنیاد فرانسه سپرده شد.
• fr:Jean - Jacques Ampère
• اطلاعات در کتابخانه ملی فرانسه BNF