ژان پیر فلورنس ( انگلیسی: Jean Pierre Flourens ) زاده ۱۳ آوریل ۱۷۹۴م، برابر با یکشنبه، ۲۴ فروردین ۱۱۷۳خ. در شهرستان ارو، فرانسه و مرگ به تاریخ ۶ دسامبر ۱۸۶۷م، برابر با جمعه، ۱۵ آذر ۱۲۴۶خ. در سن ۷۳ سالگی در مونژورون، فرانسه، یک پزشک و پژوهشگر فرانسوی بود.
ژان پیر فلورنس، به عنوان اولین نفری شناخته می شود که در مطالعه عملکرد مغز مهره داران، به آزمایش تداخلی پرداخت. به این معنی که با حذف یا تخریب نواحی مشخصی از مغز، تأثیر تغییرات اعمال شده، در رفتار جانوران را مورد مطالعه قرار داد. همچنین وی یکی از پیشگامان تکامل و گسترش کاربرد بیهوشی در ارتباط با علوم پزشکی است. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
ژان پیر فلورنس، سال ۱۷۹۴م، در شهرستان ارو در جنوب فرانسه به دنیا آمد. وی در سن ۱۵ سالگی در مون پلیه آغاز به تحصیل در رشته پزشکی کرد و درسال ۱۸۱۳م، موفق به اخذ درجه دکترای پزشکی از دانشگاه مونپلیه شد. یک سال بعد، به پاریس نقل مکان کرد. در آنجا تحت حمایت ژرژ کوویه، زیست شناس معروف فرانسوی و بنیانگذار علم دیرینشناسی، مشغول به ادامه مطالعات و انجام تحقیقات علمی در حوزه عصب شناسی شد. در آن زمان دو نظریه عمده در مورد طرز کار مغز وجود داشت. یکی بر فعالیت تخصصی در نواحی متمایز؛ و دیگری بر فعالیت عمومی در ساختاری یکپارچه، استوار بود. فرانتس یوزف گال که وی را به عنوان بانی جمجمه شناسی می شناسند، به وجود نواحی متمایز با وظایف تخصصی در مغز معتقد بود و ادعا می کرد که شکل ظاهری جمجمه این نظام تخصصی را بازتاب می دهد. هر چند نظریه گال در آن زمان هواداران زیادی داشت، اما هرگز به اثبات نرسیده بود. فلورنس، اولین شخصی بود که آشکارا از طریق انجام آزمایش تداخلی، نظریات گال را به چالش کشید. وی با تخریب نواحی خاصی از مغز جانوران، به خصوص کبوتر، تغییرات حاصل در رفتار را تحت مطالعه قرار داد. طی این مطالعات، وی مشاهده کرد که تخریب مخچه باعث اختلال در تعادل و هماهنگی حرکت در جانور می شود؛ یا تخریب بخش جلوی مغز باعث بروز انواع دیگری از اختلالات رفتاری می شود. وی این سری از آزمایشها که به آن ابلسیون می گویند و کلمه فارسی ابله نیز احتمالاً از همان ریشه گرفته را با دقت بیشتری در نواحی مختلف مغز ادامه داد و از جمله کشف کرد که برداشتن بصل النخاع، باعث مرگ جانور می شود و نتیجه گرفت که تنظیم فعالیت های حیاتی مانند تنفس به صورت تخصصی در این ناحیه صورت می گیرد. وی همچنین کشف کرد بخش های بزرگی از مغز فعالیتی عمومی و انعطاف پذیر دارند، به گونه ای که وظایف بعضی از نواحی حذف شده از مغز، به مرور زمان، توسط نواحی دیگری که باقی مانده اند، جبران می شود. ژان پیر فلورنس، در سال ۱۸۳۲م، به مقام استادی در کالبدشناسی تطبیقی رسید و در سال ۱۸۵۵م، به استادی تاریخ طبیعی در کلژ دو فرانس برگزیده شد. همچنین وی در زمره اولین کسانی بود که طی مطالعات خود به نقش کلروفرم در بیهوش ساختن جانوران پی برد و در سال ۱۸۴۷م، توجه محافل علمی را به آن جلب کرد. وی در۱۸۶۷م، برابر با ۱۲۴۶خ. در سن ۷۳ سالگی در مونژورون، در نزدیکی پاریس درگذشت. [ ۴] [ ۵] [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفژان پیر فلورنس، به عنوان اولین نفری شناخته می شود که در مطالعه عملکرد مغز مهره داران، به آزمایش تداخلی پرداخت. به این معنی که با حذف یا تخریب نواحی مشخصی از مغز، تأثیر تغییرات اعمال شده، در رفتار جانوران را مورد مطالعه قرار داد. همچنین وی یکی از پیشگامان تکامل و گسترش کاربرد بیهوشی در ارتباط با علوم پزشکی است. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
ژان پیر فلورنس، سال ۱۷۹۴م، در شهرستان ارو در جنوب فرانسه به دنیا آمد. وی در سن ۱۵ سالگی در مون پلیه آغاز به تحصیل در رشته پزشکی کرد و درسال ۱۸۱۳م، موفق به اخذ درجه دکترای پزشکی از دانشگاه مونپلیه شد. یک سال بعد، به پاریس نقل مکان کرد. در آنجا تحت حمایت ژرژ کوویه، زیست شناس معروف فرانسوی و بنیانگذار علم دیرینشناسی، مشغول به ادامه مطالعات و انجام تحقیقات علمی در حوزه عصب شناسی شد. در آن زمان دو نظریه عمده در مورد طرز کار مغز وجود داشت. یکی بر فعالیت تخصصی در نواحی متمایز؛ و دیگری بر فعالیت عمومی در ساختاری یکپارچه، استوار بود. فرانتس یوزف گال که وی را به عنوان بانی جمجمه شناسی می شناسند، به وجود نواحی متمایز با وظایف تخصصی در مغز معتقد بود و ادعا می کرد که شکل ظاهری جمجمه این نظام تخصصی را بازتاب می دهد. هر چند نظریه گال در آن زمان هواداران زیادی داشت، اما هرگز به اثبات نرسیده بود. فلورنس، اولین شخصی بود که آشکارا از طریق انجام آزمایش تداخلی، نظریات گال را به چالش کشید. وی با تخریب نواحی خاصی از مغز جانوران، به خصوص کبوتر، تغییرات حاصل در رفتار را تحت مطالعه قرار داد. طی این مطالعات، وی مشاهده کرد که تخریب مخچه باعث اختلال در تعادل و هماهنگی حرکت در جانور می شود؛ یا تخریب بخش جلوی مغز باعث بروز انواع دیگری از اختلالات رفتاری می شود. وی این سری از آزمایشها که به آن ابلسیون می گویند و کلمه فارسی ابله نیز احتمالاً از همان ریشه گرفته را با دقت بیشتری در نواحی مختلف مغز ادامه داد و از جمله کشف کرد که برداشتن بصل النخاع، باعث مرگ جانور می شود و نتیجه گرفت که تنظیم فعالیت های حیاتی مانند تنفس به صورت تخصصی در این ناحیه صورت می گیرد. وی همچنین کشف کرد بخش های بزرگی از مغز فعالیتی عمومی و انعطاف پذیر دارند، به گونه ای که وظایف بعضی از نواحی حذف شده از مغز، به مرور زمان، توسط نواحی دیگری که باقی مانده اند، جبران می شود. ژان پیر فلورنس، در سال ۱۸۳۲م، به مقام استادی در کالبدشناسی تطبیقی رسید و در سال ۱۸۵۵م، به استادی تاریخ طبیعی در کلژ دو فرانس برگزیده شد. همچنین وی در زمره اولین کسانی بود که طی مطالعات خود به نقش کلروفرم در بیهوش ساختن جانوران پی برد و در سال ۱۸۴۷م، توجه محافل علمی را به آن جلب کرد. وی در۱۸۶۷م، برابر با ۱۲۴۶خ. در سن ۷۳ سالگی در مونژورون، در نزدیکی پاریس درگذشت. [ ۴] [ ۵] [ ۶]
wiki: ژان پیر فلورنس