ژان لوک ملانشن

ژان لوک ملانشن به لحاظ سیاسی به سوسیالیسم دمکراتیک و ماتریالیسم تاریخی اعتقاد دارد. اندیشه او عمدتاً تحت تأثیر ژان ژورس قرار دارد. او پشتیبان افزایش حقوق کارگران و بسط برنامه های رفاه اجتماعی فرانسه است. او خواستار بازتوزیع انبوه ثروت به منظور از میان بردن نابرابری های اقتصاد اجتماعی موجود شده است. سیاست های پیشنهادی ملانشن شامل اعمال مالیات بر درآمد ۱۰۰ درصدی بر همه اتباع فرانسوی که بیش از ۳۶۰٬۰۰۰ یورو در سال درآمد دارند، بازپرداخت کامل مخارج مراقبت سلامت از سوی دولت، کاستن از قدرت رئیس جمهور به نفع قوه مقننه و همچنین تسهیل قوانین مهاجرتی است.
در دهه ۱۹۷۰ ژان لوک ملانشون از کار آموزگاری و روزنامه نگاری دست کشید تا بیشتر بر فعالیت های چپ گرایانه تمرکز کند. او در زمان نخست وزیری لیونل ژوسپن برای مدت کوتاهی به عنوان وزیر آموزش مشغول کار شد. ملانشون در اوایل دهه ۲۰۰۰ از چرخش سوسیالیست ها به سمت راست ناامید شد.
ژان لوک ملانشن در سال ۲۰۰۵ از اصلی ترین مخالفان تصویب عهدنامه قانون اساسی اتحادیه اروپا بود.
ملانشون ضمن مخالفت با سیاست های امانوئل مکرون و پشتیبان جنبش جلیقه زردها بود.
ملانشن از منتقدین صریح الهجهٔ اتحادیه اروپا است. او معتقد است که اتحادیه اروپا به علت اجرای سیاست های نئولیبرالیسم اقتصادی فاسد شده است. او می گوید: برخی از نهادهای بین المللی، همچون اتحادیه اروپا صدای مردم را خفه کرده اند.
ملانشن با ناتو مخالف است و ناتو را مخالف حاکمیت ملی فرانسه می داند. او خواستار کنار کشیدن فرانسه از ناتو شده است. و به خاطر همین دیدگاه، هدف انتقادهای بسیاری است.