یان سوم ( به برتون: Yann III ) ( به فرانسوی: Jean III ) ( به انگلیسی: John III ) معروف به خوب، دوک برتانی از سال ۱۳۱۲ میلادی و ارل ریچموند از سال ۱۳۳۴ میلادی تا هنگام مرگش بود. دوران فرمانروایی بلند او به شکل صلح آمیز سپری شد و اراضی تحت کنترل او در این مدت توسعه و آبادانی را تجربه کرد.
دوران حکومت او مصادف با فرمانراویی محمد خدابنده و ابوسعید بهادرخان سلاطین ایلخانی و دوره حکومت ملوک الطوایفی پس از آن ها بر ایران بود.
حکومت بر لیموژ را از مادر خود به ارث برد و بین سال های ۱۳۰۱ تا ۱۳۱۴ میلادی ویکونت این شهر بود. یان قصد داشت این کنت نشین را به عنوان هدیه ازدواج به همسر خود ایزابل کاستیل بسپارد که مخالفت گی، برادر کوچک تر خود که خود را محق آن می دید، مواجه شد. تا این که پس از چند سال در پی بچه دار نشدن ایزابل، آن را در سال ۱۳۱۴ میلادی به گی اهدا نمود. ایزابل دادخواهی به نزد پاپ برد و پاپ از یان خواست که لیموژ را به ایزابل بازگرداند. یان در سال ۱۳۱۷ میلادی لیموژ را گی گرفته و به ایزابل باز پس داد اما در عوض پنتیِور را به برادرش سپرد.
پس از مرگ پدرش، از ۲۷ اوت سال ۱۳۱۲ میلادی حکمرانی بر دوک نشین برتانی را آغاز کرد. با مرگ گی، مجدداً از سال ۱۳۱۷ میلادی ویکونت لیموژ شد و تا سال ۱۳۳۱ میلادی این مقام را حفظ کرد.
یان که از همان ابتدا با ازدواج پدرش با یولاند درو، همسر دومش مخالف بود، در دوران حکومت نیز با این زن و یان، پسر او رابطه حسنه ای نداشت به وجهی که سعی داشت از طریق پاپ کلمنس پنجم مشروعیت این ازدواج را زیر سؤال ببرد. این مسئله که به دوران پاپ ژان بیست و دوم نیز کشیده شد نهایتاً با تشکیل کمیسیونی از طرف پاپ با وجود روشن نبودن نتیجه احتمالاً به شکل مسالمت آمیز فیصله یافت.
در دوران حکومت یان سوم، اسقف های برتون سه دانشکده با مجموع ظرفیت قریب به ۶۰ دانشجو در دانشگاه پاریس و یک دانشکده در شهر رن ایجاد نمودند.
یان در لشکرکشی لوئی دهم، پادشاه فرانسه به فلاندر مشارکت نمود و نیروهای خود را به این منطقه گسیل کرد. لوئی جهت قدردانی از این همکاری، شهر سنت جیمز دو بوورون در مرز نرماندی و برتانی را به او سپرد. در این زمان دوک متحد وفاداری برای پادشاه فرانسه به حساب می آمد به گونه ای که حتی در نبردهای سرکوب شورشی های فلاندری توسط فیلیپ ششم، زخم برداشت.
با مرگ ژان برتانی، عموی یان و دریافت ریچموند، یان در سال ۱۳۳۴ میلادی نسبت به ادوارد سوم، پادشاه انگلستان سوگند وفاداری خورد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدوران حکومت او مصادف با فرمانراویی محمد خدابنده و ابوسعید بهادرخان سلاطین ایلخانی و دوره حکومت ملوک الطوایفی پس از آن ها بر ایران بود.
حکومت بر لیموژ را از مادر خود به ارث برد و بین سال های ۱۳۰۱ تا ۱۳۱۴ میلادی ویکونت این شهر بود. یان قصد داشت این کنت نشین را به عنوان هدیه ازدواج به همسر خود ایزابل کاستیل بسپارد که مخالفت گی، برادر کوچک تر خود که خود را محق آن می دید، مواجه شد. تا این که پس از چند سال در پی بچه دار نشدن ایزابل، آن را در سال ۱۳۱۴ میلادی به گی اهدا نمود. ایزابل دادخواهی به نزد پاپ برد و پاپ از یان خواست که لیموژ را به ایزابل بازگرداند. یان در سال ۱۳۱۷ میلادی لیموژ را گی گرفته و به ایزابل باز پس داد اما در عوض پنتیِور را به برادرش سپرد.
پس از مرگ پدرش، از ۲۷ اوت سال ۱۳۱۲ میلادی حکمرانی بر دوک نشین برتانی را آغاز کرد. با مرگ گی، مجدداً از سال ۱۳۱۷ میلادی ویکونت لیموژ شد و تا سال ۱۳۳۱ میلادی این مقام را حفظ کرد.
یان که از همان ابتدا با ازدواج پدرش با یولاند درو، همسر دومش مخالف بود، در دوران حکومت نیز با این زن و یان، پسر او رابطه حسنه ای نداشت به وجهی که سعی داشت از طریق پاپ کلمنس پنجم مشروعیت این ازدواج را زیر سؤال ببرد. این مسئله که به دوران پاپ ژان بیست و دوم نیز کشیده شد نهایتاً با تشکیل کمیسیونی از طرف پاپ با وجود روشن نبودن نتیجه احتمالاً به شکل مسالمت آمیز فیصله یافت.
در دوران حکومت یان سوم، اسقف های برتون سه دانشکده با مجموع ظرفیت قریب به ۶۰ دانشجو در دانشگاه پاریس و یک دانشکده در شهر رن ایجاد نمودند.
یان در لشکرکشی لوئی دهم، پادشاه فرانسه به فلاندر مشارکت نمود و نیروهای خود را به این منطقه گسیل کرد. لوئی جهت قدردانی از این همکاری، شهر سنت جیمز دو بوورون در مرز نرماندی و برتانی را به او سپرد. در این زمان دوک متحد وفاداری برای پادشاه فرانسه به حساب می آمد به گونه ای که حتی در نبردهای سرکوب شورشی های فلاندری توسط فیلیپ ششم، زخم برداشت.
با مرگ ژان برتانی، عموی یان و دریافت ریچموند، یان در سال ۱۳۳۴ میلادی نسبت به ادوارد سوم، پادشاه انگلستان سوگند وفاداری خورد.
wiki: ژان سوم دوک برتانی