ژان دوم ( به فرانسوی: Jean II de France ) ملقب به ژان نیک یا ژان خوب ( به فرانسوی: Jean le Bon ) ( ۱۶ آوریل ۱۳۱۹ میلادی – ۸ آوریل ۱۳۶۴ میلادی ) پادشاه فرانسه بین سال های ۱۳۵۰ تا ۱۳۶۴ میلادی بود. او در طی نبرد پواتیه از سری درگیری های دوره اول جنگ صدساله در ۱۹ سپتامبر ۱۳۵۶ میلادی به دست انگلیسی ها اسیر و زندانی گردید. او مجبور به امضای پیمان برتینی در سال ۱۳۶۰ میلادی با آنان شد که بیشتر مناطق جنوب غربی فرانسه را در اختیار ادوارد سوم، پادشاه انگلستان قرار می داد. [ ۱]
ژان پسر فیلیپ ششم، پادشاه فرانسه از همسرش ژوآن بورگوندی بود. او در ۱۳ سالگی با بونه بوهم ازدواج کرد و در سال ۱۳۴۰ میلادی فرماندهی نیروهای نظامی سلطنتی در انو را عهده دار شد. [ ۲] سپس در ۱۳۴۱ میلادی به عنوان ملازم پدرش در دوک نشین بریتانی و در سال ۱۳۴۴ میلادی در لانگداک منصوب گردید. [ ۲]
ژان در ۲۷ آوریل ۱۳۳۳، به سن بلوغ رسید و در حالی که ۱۳ سال و یک روز داشت، دوک نشین نورماندی و همچنین کنت نشین های آنژو و مین را دریافت کرد. [ ۳] پس از انتصاب به عنوان دوک نرماندی در سال ۱۳۳۲، ژان مجبور شد با این واقعیت کنار بیاید که اکثر اشراف نورمن قبلاً با اردوگاه انگلیسی متحد شده بودند. در واقع، نرماندی از نظر اقتصادی بیشتر به تجارت دریایی در سراسر کانال مانش وابسته بود تا به تجارت رودخانه در رود سن. اگرچه دوک نشین ۱۵۰ سال در اختیار آنژوین ها نبود، اما بسیاری از مالکان دارایی هایی در سراسر کانال داشتند. در نتیجه، قرار گرفتن در پشت سر هریک از حاکمیت انگلیسی یا فرانسوی، خطر مصادره اموال توسط حکومت مقابل را در پی داشت؛ بنابراین، اعضای نورمن اشراف به عنوان قبایل وابسته به یکدیگر اداره می شدند، که به آنها اجازه می داد منشورهایی را به دست آورند که دوک نشین را تا حدی از خودمختاری تضمین می کرد. این اردوگاه به دو اردوگاه کلیدی تقسیم شد، کنت های تانکارویل و کنت های هارکورت، که برای نسل ها درگیری داشتند. [ ۴]
تنش دوباره در سال ۱۳۴۱ به وجود آمد. شاه فیلیپ، که نگران خونریزی غنی ترین منطقه پادشاهی بود، به ضابطین بایو و کوتنتین دستور داد تا اختلاف را فرونشانند. جفروی د ارکور نیروهایی را علیه پادشاه جمع کرد و تعدادی از اشراف را برای محافظت از خودمختاری خود و در برابر دخالت سلطنتی گرد آورد. شورشیان خواستار این شدند که جفروی دوک شود و بدین ترتیب خودمختاری اعطا شده توسط منشور تضمین شود. سربازان سلطنتی قلعه را در Saint - Sauveur - le - Vicomte گرفتند و جفری به دوک نشین برابانت تبعید شد. سه نفر از همراهان او در ۳ آوریل ۱۳۴۴ در پاریس سر بریده شدند. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفژان پسر فیلیپ ششم، پادشاه فرانسه از همسرش ژوآن بورگوندی بود. او در ۱۳ سالگی با بونه بوهم ازدواج کرد و در سال ۱۳۴۰ میلادی فرماندهی نیروهای نظامی سلطنتی در انو را عهده دار شد. [ ۲] سپس در ۱۳۴۱ میلادی به عنوان ملازم پدرش در دوک نشین بریتانی و در سال ۱۳۴۴ میلادی در لانگداک منصوب گردید. [ ۲]
ژان در ۲۷ آوریل ۱۳۳۳، به سن بلوغ رسید و در حالی که ۱۳ سال و یک روز داشت، دوک نشین نورماندی و همچنین کنت نشین های آنژو و مین را دریافت کرد. [ ۳] پس از انتصاب به عنوان دوک نرماندی در سال ۱۳۳۲، ژان مجبور شد با این واقعیت کنار بیاید که اکثر اشراف نورمن قبلاً با اردوگاه انگلیسی متحد شده بودند. در واقع، نرماندی از نظر اقتصادی بیشتر به تجارت دریایی در سراسر کانال مانش وابسته بود تا به تجارت رودخانه در رود سن. اگرچه دوک نشین ۱۵۰ سال در اختیار آنژوین ها نبود، اما بسیاری از مالکان دارایی هایی در سراسر کانال داشتند. در نتیجه، قرار گرفتن در پشت سر هریک از حاکمیت انگلیسی یا فرانسوی، خطر مصادره اموال توسط حکومت مقابل را در پی داشت؛ بنابراین، اعضای نورمن اشراف به عنوان قبایل وابسته به یکدیگر اداره می شدند، که به آنها اجازه می داد منشورهایی را به دست آورند که دوک نشین را تا حدی از خودمختاری تضمین می کرد. این اردوگاه به دو اردوگاه کلیدی تقسیم شد، کنت های تانکارویل و کنت های هارکورت، که برای نسل ها درگیری داشتند. [ ۴]
تنش دوباره در سال ۱۳۴۱ به وجود آمد. شاه فیلیپ، که نگران خونریزی غنی ترین منطقه پادشاهی بود، به ضابطین بایو و کوتنتین دستور داد تا اختلاف را فرونشانند. جفروی د ارکور نیروهایی را علیه پادشاه جمع کرد و تعدادی از اشراف را برای محافظت از خودمختاری خود و در برابر دخالت سلطنتی گرد آورد. شورشیان خواستار این شدند که جفروی دوک شود و بدین ترتیب خودمختاری اعطا شده توسط منشور تضمین شود. سربازان سلطنتی قلعه را در Saint - Sauveur - le - Vicomte گرفتند و جفری به دوک نشین برابانت تبعید شد. سه نفر از همراهان او در ۳ آوریل ۱۳۴۴ در پاریس سر بریده شدند. [ ۵]
wiki: ژان دوم پادشاه فرانسه