ژان بودریار ( به فرانسوی: Jean Baudrillard ) ( ۲۷ ژوئیه ۱۹۲۹–۶ مارس ۲۰۰۷ میلادی ) جامعه شناس، فیلسوف و نظریه پرداز پسامدرنیته و پساساختارگرایی است. ژان بودریار معروفترین و جنجالی ترین نظریه پرداز پسامدرنیته است. او استدلال می کند که جوامع پسامدرن از تکنولوژی های اطلاعاتی و ارتباطاتی اشباع شده و به عصر وانمایی ( شبیه سازی ) وارد شده اند. به نظر بودریار، طلیعهٔ فرهنگ های مصرفی اساساً مرزبندی های معمول بین هنر والا و هنر نازل، امور عمیق و امور سطحی، فرهنگ و کالا، دال و مدلول و نفس ایدهٔ نیازهای انسانی را برای برآورده ساختنِ آن ها در ورطهٔ تردید افکنده است. او از طریق تحلیلی که رویکرد پساصنعتی آشکارترین به خود گرفته است، استدلال می کند که روابط واقعی تولید و مصرف، جای خود را به یک نظام نشانه ای داده اند.
... [مشاهده متن کامل]
بودریار به واسطه ایده هایی همچون وانموده ( simulation ) و ابرواقعیت یا واقعیت حاد ( hyper - reality ) شهرت یافت.
به باور بودریار در دوران مدرن، هنر، واقعیت را بازنمایی می کرد. اما در دوران پست مدرن، این رابطه به هم ریخته و مرز واقعیت و بازنمایی ( Representation ) از بین رفته و گاهی رابطهٔ آن دو برعکس شده و واقعیت تقلیدی از بازنمایی گشته است؛ و بازنمایی ها به جای بازنمایی از واقعیت، از همدیگر تقلید می کنند و به یکدیگر ارجاع می دهند. بودریار این شبکهٔ بافته شده از بازنمایی های رسانه ها را ابرواقعیت می نامد.
بودریار را به واسطه ملاحظه عجیبی که در سال ۱۹۹۱ در مورد جنگ خلیج فارس ارائه کرد نیز می شناسند. او گفت:
جنگ خلیج فارس رخ نداد
با ساخته شدن فیلم ماتریکس که سازندگانش بودریار را یکی از سرنخ های فکری فیلم معرفی کردند و با مباحثی که دربارهٔ جنگ خلیج فارس درگرفت نام او بیش از پیش مطرح شد. با وجود این، بودریار چندان به سینما باور نداشت و آن را قسمی از حادواقعیت ( هایپررئالیته ) می نامید. نمونه ای از این رویکرد را می توان در دیدگاه او دربارهٔ فیلم اینک آخرالزمان مشاهده کرد.
بودریار برای نخستین بار در تاریخ گفت که انسان ها دیگر در زندگی خودشان هم دخالتی نمی کنند. در مقاله ای که با عنوان «بعد از خوشگذرانی چه کار می کنی؟» منتشر کرد به این مطلب اشاره می کند که چگونه نیروهای آزادشده مدرنیسم ( یعنی آزادی جنسی و نژادی، آزادی بیان و الغای امتیازات طبقاتی ) به تدریج در پیوند با یکدیگر «جامعه نمایشی» را ساخته اند و در این جامعه به ضد آن چیزی که در اصل انتظار می رفت بدل شده اند.
... [مشاهده متن کامل]
بودریار به واسطه ایده هایی همچون وانموده ( simulation ) و ابرواقعیت یا واقعیت حاد ( hyper - reality ) شهرت یافت.
به باور بودریار در دوران مدرن، هنر، واقعیت را بازنمایی می کرد. اما در دوران پست مدرن، این رابطه به هم ریخته و مرز واقعیت و بازنمایی ( Representation ) از بین رفته و گاهی رابطهٔ آن دو برعکس شده و واقعیت تقلیدی از بازنمایی گشته است؛ و بازنمایی ها به جای بازنمایی از واقعیت، از همدیگر تقلید می کنند و به یکدیگر ارجاع می دهند. بودریار این شبکهٔ بافته شده از بازنمایی های رسانه ها را ابرواقعیت می نامد.
بودریار را به واسطه ملاحظه عجیبی که در سال ۱۹۹۱ در مورد جنگ خلیج فارس ارائه کرد نیز می شناسند. او گفت:
جنگ خلیج فارس رخ نداد
با ساخته شدن فیلم ماتریکس که سازندگانش بودریار را یکی از سرنخ های فکری فیلم معرفی کردند و با مباحثی که دربارهٔ جنگ خلیج فارس درگرفت نام او بیش از پیش مطرح شد. با وجود این، بودریار چندان به سینما باور نداشت و آن را قسمی از حادواقعیت ( هایپررئالیته ) می نامید. نمونه ای از این رویکرد را می توان در دیدگاه او دربارهٔ فیلم اینک آخرالزمان مشاهده کرد.
بودریار برای نخستین بار در تاریخ گفت که انسان ها دیگر در زندگی خودشان هم دخالتی نمی کنند. در مقاله ای که با عنوان «بعد از خوشگذرانی چه کار می کنی؟» منتشر کرد به این مطلب اشاره می کند که چگونه نیروهای آزادشده مدرنیسم ( یعنی آزادی جنسی و نژادی، آزادی بیان و الغای امتیازات طبقاتی ) به تدریج در پیوند با یکدیگر «جامعه نمایشی» را ساخته اند و در این جامعه به ضد آن چیزی که در اصل انتظار می رفت بدل شده اند.
