ژان انوی

ژان آنوی. ژان آنوی ( به فرانسوی: Jean Anouilh ) با نام کامل ژان ماری لوسیَن پیِر آنوی ( Jean Marie Lucien Pierre Anouilh ) ( زادهٔ ۲۳ ژوئن ۱۹۱۰ در بوردو – ۷ اکتبر ۱۹۸۷ در لوزان ) دراماتورژ و نمایشنامه نویس قرن بیستم میلادی اهل فرانسه است. ژان آنوی ۲۳ ژوئن ۱۹۱۰ در شهر بوردو در فرانسه چشم به جهان گشود. پدرش خیاط و مادرش موزیسین بود. آنوی مدتی منشی لویی ژووه کارگردان معروف تئاتر بود. او کار نویسندگی را با نمایشنامه سمور ( L'Hermine ) آغاز کرد که در سال ۱۹۳۲ بر صحنه رفت. نمایشنامه لاماندارین و نمایشنامه یک زندانی وجود داشت که بترتیب در سال های ۱۹۳۳ و ۱۹۳۵ بر روی صحنه رفتند، موفقیت زیادی برای او همراه نداشتند اما نمایشنامهٔ مسافر بی توشه در ۱۹۳۷ با موفقیت همراه شد. این نمایشنامه جوانی را نشان می دهد که به هنگام جنگی حافظه خود را از دست داده و به دنبال گذشته خویش است. نمایشنامه زن وحشی دربارهٔ عشقی ناممکن در سال ۱۹۳۸ اجرای موفقی بدست می آورد. در همین سال نمایش بالماسکهٔ دزدان ( مجلس رقص دزدان ) مورد توجه فراوان قرار می گیرد. در سال ۱۹۴۴ نمایش آنتیگون مورد تحسین منتقدان واقع می شود. آنوی در آنتیگون رئالیسم را با افسانه های تراژیک یونان باستان درهم می آمیزد. در سال ۱۹۵۳ او نمایش چکاوک را دربارهٔ ژان دارک می نویسد. شخصیت های داستان های ژان آنوی در جستجوی خوشبختی هستند اما از آنجا که بدنامی را نمی پذیرند به آن دست نمی یابند. ایده آل آنان در قهرمانی، دانایی یا ناسازگاری با معاصرینشان است.
• مِده آ
• مسافر بی توشه
• آنتیگون، ترجمه به فارسی توسط اقدس یغمایی، و نیز توسط احمد پرهیزی ( نشر نی ) و همچنین داریوش سیاسی ( انتشارات ثالث )
• رومئو و ژانت
• نمایشنامه بکت