ژاله پوش بورمانی ( نام علمی: Drosera burmannii ) ، یا ژاله پوش مدارگان، [ ۲] [ ۳] گونه ای گیاه گوشت خوار کوچک و فشرده از سرده ژاله پوش است.
اولین توصیف مختصر این گونه توسط پاول هرمان نوشته شد و پس از مرگ هرمان توسط ویلیام شرارد ( William Sherard ) در موسیوم زیلانسیوم ( Musaeum Zeylanicum ) منتشر شد. یوهانس بورمن ( Johannes Burman ) در سال ۱۷۳۷ در انتشارات خود در مورد گیاگان سیلان با جزئیات بیشتری توضیح داد. بورمن از چند جمله ای ( Ros solis foliis circa radicem in orbem dispositis ) استفاده کرد. [ ۴]
اما این گونه تا سال ۱۷۹۴ به طور رسمی منتشر نشد، زمانی که مارتین وال آن را به افتخار بورمن به عنوان ژاله پوش بورمانی نامید ( لقب گونه معمولاً در دستور خط به burmannii تصحیح می شود ) . در سال ۱۸۷۱ هاینریش گوستاو رایشنباخ گونه جدیدی به نام ژاله پوش دیتریشیانا ( D. dietrichiana ) را توصیف کرد که به نام کاشف آن آمالی دیتریش ( Amalie Dietrich ) نام گذاری شد. لودویگ دیلز ( Ludwig Diels ) در تک نگاشت خود در سال ۱۹۰۶ از ژاله پوشان این گونه را به انواع ژاله پوش بورمانی تقلیل داد. این رقم به عنوان یک گیاه بزرگ تر و قوی تر از ژاله پوش بورمانی جوره بورمانی توصیف شد. هر دو ژاله پوش دیتریشیانا و جوره در حال حاضر مترادف ژاله پوش بورمانی در نظر گرفته می شوند. [ ۳] [ ۵]
ژاله پوش بورمانی گیاهی است که ساقه ها و برگ های بسیار کوتاهی به شکل رزت تولید می کند. هر برگ گوه ای شکل معمولاً ۸ - ۱۰ میلی متر طول و ۵ - ۶ میلی متر عرض دارد. گل های سفید در گروه های ۳ تا ۱۰ تایی روی گل آذین های راسموس بلند ۶ تا ۱۵ سانتی متری تولید می شوند که می تواند یک تا سه عدد در هر بوته باشد. [ ۶]
به طور معمول فقط ۲ سانتی متر قطر دارد. همچنین یکی از سریع ترین ژاله پوش هایی است که به دام می اندازد و برگ های آن می تواند در عرض چند ثانیه به دور یک حشره بپیچد، در مقایسه با چند دقیقه یا ساعت هایی که برگ های دیگر ژاله پوش ها طول می کشند تا طعمه خود را احاطه کنند. در طبیعت ژاله پوش بورمانی یک ساله است، اما در کشت، زمانی که در ماه های سرد در داخل خانه رشد می کند می تواند سال ها زندگی کند. از آنجایی که ژاله پوش بورمانی یک ساله است، مقادیر زیادی بذر تولید می کند. [ ۷]
ژاله پوش بورمانی در آیورودا به عنوان یک ماده قوی روبفاسینت ( Rubefacient ) در نظر گرفته شده است. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاولین توصیف مختصر این گونه توسط پاول هرمان نوشته شد و پس از مرگ هرمان توسط ویلیام شرارد ( William Sherard ) در موسیوم زیلانسیوم ( Musaeum Zeylanicum ) منتشر شد. یوهانس بورمن ( Johannes Burman ) در سال ۱۷۳۷ در انتشارات خود در مورد گیاگان سیلان با جزئیات بیشتری توضیح داد. بورمن از چند جمله ای ( Ros solis foliis circa radicem in orbem dispositis ) استفاده کرد. [ ۴]
اما این گونه تا سال ۱۷۹۴ به طور رسمی منتشر نشد، زمانی که مارتین وال آن را به افتخار بورمن به عنوان ژاله پوش بورمانی نامید ( لقب گونه معمولاً در دستور خط به burmannii تصحیح می شود ) . در سال ۱۸۷۱ هاینریش گوستاو رایشنباخ گونه جدیدی به نام ژاله پوش دیتریشیانا ( D. dietrichiana ) را توصیف کرد که به نام کاشف آن آمالی دیتریش ( Amalie Dietrich ) نام گذاری شد. لودویگ دیلز ( Ludwig Diels ) در تک نگاشت خود در سال ۱۹۰۶ از ژاله پوشان این گونه را به انواع ژاله پوش بورمانی تقلیل داد. این رقم به عنوان یک گیاه بزرگ تر و قوی تر از ژاله پوش بورمانی جوره بورمانی توصیف شد. هر دو ژاله پوش دیتریشیانا و جوره در حال حاضر مترادف ژاله پوش بورمانی در نظر گرفته می شوند. [ ۳] [ ۵]
ژاله پوش بورمانی گیاهی است که ساقه ها و برگ های بسیار کوتاهی به شکل رزت تولید می کند. هر برگ گوه ای شکل معمولاً ۸ - ۱۰ میلی متر طول و ۵ - ۶ میلی متر عرض دارد. گل های سفید در گروه های ۳ تا ۱۰ تایی روی گل آذین های راسموس بلند ۶ تا ۱۵ سانتی متری تولید می شوند که می تواند یک تا سه عدد در هر بوته باشد. [ ۶]
به طور معمول فقط ۲ سانتی متر قطر دارد. همچنین یکی از سریع ترین ژاله پوش هایی است که به دام می اندازد و برگ های آن می تواند در عرض چند ثانیه به دور یک حشره بپیچد، در مقایسه با چند دقیقه یا ساعت هایی که برگ های دیگر ژاله پوش ها طول می کشند تا طعمه خود را احاطه کنند. در طبیعت ژاله پوش بورمانی یک ساله است، اما در کشت، زمانی که در ماه های سرد در داخل خانه رشد می کند می تواند سال ها زندگی کند. از آنجایی که ژاله پوش بورمانی یک ساله است، مقادیر زیادی بذر تولید می کند. [ ۷]
ژاله پوش بورمانی در آیورودا به عنوان یک ماده قوی روبفاسینت ( Rubefacient ) در نظر گرفته شده است. [ ۸]
wiki: ژاله پوش بورمانی