ژارتیر

لغت نامه دهخدا

ژارتیر. [ رِ ی ِ ] ( اِخ ) نام طبقه ای از سواران که بسال 1348 م. در انگلستان تأسیس شد بدین کیفیت که ادوارد سوم با کنتس سالیس بوری رقص میکرد، بند جوراب کنتس بیفتاد، شاه آن را برگرفت و به وی داد. درباریان از آن به خنده افتادند. شاه گفت : لعنت بر بداندیش باد! آنکه امروز بدین بند می خندد فردا به نشان آن مباهی نخواهد بود. و پس ازآن بر فور طبقه ژارتیر را تأسیس کرد. سواران که عده ایشان 26 تن است آن بند را بر زانوی چپ بندند و ملکه بر دست. خود شاه پیشوای آنان است. ( از لاروس ).

پیشنهاد کاربران

بپرس