ژئوپاور مفهومی است که به قدرت برخاسته از جغرافیا اشاره دارد؛ قدرتی که از ترکیب مجموعه ای از عناصر همچون موقعیت راهبردی، منابع طبیعی، عمق سرزمینی، گذرگاه های ارتباطی و بسترهای فرهنگی ـ تاریخی پدید می آید. در حوزه علوم سیاسی و مطالعات قدرت، ژئوپاور نشان می دهد که جغرافیا تنها یک زمینه ی فیزیکی یا چارچوب طبیعی نیست، بلکه یک منبع فعال و تعیین کننده در تولید و بازتولید قدرت است. این مفهوم روشن می سازد که چگونه عوامل جغرافیایی می توانند ظرفیت دولت ها و بازیگران سیاسی را برای اعمال نفوذ، گسترش حوزه ی قدرت و شکل دهی به نظام های منطقه ای و جهانی تعیین کنند. از این منظر، ژئوپاور هم در قالب قدرت سخت ( مانند کنترل منابع انرژی و مسیرهای استراتژیک ) و هم در قالب قدرت نرم ( مانند نفوذ فرهنگی و جایگاه تمدنی ) معنا پیدا می کند و بنابراین ماهیتی چندبعدی دارد.
... [مشاهده متن کامل]
واژه ژئوپاور نخستین بار توسط مصطفی آذریان روس شناس و مدیر اندیشکده ایراسیه در ایران و در کتاب ژئوپاور روسیه به کار گرفته شد. در آن اثر، این اصطلاح به عنوان یک مفهوم نوین علمی معرفی گردید و به قدرت ناشی از جغرافیا در ابعاد مادی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی تعریف شد. از آن زمان، ژئوپاور می تواند به عنوان چارچوبی تحلیلی برای فهم بهتر روابط بین الملل، سیاست قدرت و تعامل پیچیده میان جغرافیا و سیاست در نظر گرفته شود.
... [مشاهده متن کامل]
واژه ژئوپاور نخستین بار توسط مصطفی آذریان روس شناس و مدیر اندیشکده ایراسیه در ایران و در کتاب ژئوپاور روسیه به کار گرفته شد. در آن اثر، این اصطلاح به عنوان یک مفهوم نوین علمی معرفی گردید و به قدرت ناشی از جغرافیا در ابعاد مادی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی تعریف شد. از آن زمان، ژئوپاور می تواند به عنوان چارچوبی تحلیلی برای فهم بهتر روابط بین الملل، سیاست قدرت و تعامل پیچیده میان جغرافیا و سیاست در نظر گرفته شود.