چیمابوئه، جووانی (ح۱۲۴۰ـ۱۳۰۲م)(Cimabue, Giovanni)
جلوس باشکوه مریم عذرا و مسیح کودک
(مشهور به چنّی دی پِپّی) نقاش ایتالیایی. در فلورانس کار می کرد؛ از دیرباز پدرِ نقاشی ایتالیا خوانده شده است. در آثارش پس زمینۀ طلاییِ بیزانسی را حفظ کرده است، لیکن پیکره ها به طبیعت گرایی نوینی گراییده اند. پردۀ جلوس باشکوه مریم عذرا و مسیح کودک (ح ۱۲۸۰م، موزۀ اوفیتسی، فلورانس) از کارهای مُنتسب به اوست؛ در این تابلو مریم با پیکری درشت و گوتیک وار اجرا شده، و نقاشی واجد ملایمت و استحکام بدیعِ شیوۀ هنریِ جوتّو است. از سرگذشت زندگی اش اطلاع چندانی در دست نیست. در رُم کار می کرده، و احتمالاً در آن جا و نیز در پیزا و فلورانس هنر آموخته است. در کلیسای جامع فلورانس مقبره دارد. چنان که دانته، شخصیت معاصرش، به اختصار اشاره کرده است، چیمابوئه در عصر خود نامور بوده و خود را بی رقیب می دانسته، لیکن تحت الشعاع شهرت جوتّو قرار گرفته است. گزارش وازاری از چیمابوئه متّکی بر واقعیات تأییدشدۀ تاریخی نیست؛ و شماری از آثار منتسب به او، ازجمله نقاشی محرابی روچلّائی در کلیسای سانتا ماریا نووِلّا، فلورانس، بعدها از آثار دوتچو یا مکتب او دانسته شده اند. یگانه اثری که قطعاً به چیمابوئه تعلق دارد، پیکر قدیس یوحنّا در موزائیککاری مخارجۀ فرعی پشت محراب در کلیسای جامع پیزا است. دیوارنگاره های کلیسای علیای قدیس فرانسیس، آسّیزی (با آسیب بسیار که بر آن وارد آمده است) نیز به طور موثق متعلق به چیمابوئه است؛ تابلوی تصلیب در سانتا کروچه، فلورانس، براثر سیل در ۱۹۶۶ آسیب دید.
جلوس باشکوه مریم عذرا و مسیح کودک
(مشهور به چنّی دی پِپّی) نقاش ایتالیایی. در فلورانس کار می کرد؛ از دیرباز پدرِ نقاشی ایتالیا خوانده شده است. در آثارش پس زمینۀ طلاییِ بیزانسی را حفظ کرده است، لیکن پیکره ها به طبیعت گرایی نوینی گراییده اند. پردۀ جلوس باشکوه مریم عذرا و مسیح کودک (ح ۱۲۸۰م، موزۀ اوفیتسی، فلورانس) از کارهای مُنتسب به اوست؛ در این تابلو مریم با پیکری درشت و گوتیک وار اجرا شده، و نقاشی واجد ملایمت و استحکام بدیعِ شیوۀ هنریِ جوتّو است. از سرگذشت زندگی اش اطلاع چندانی در دست نیست. در رُم کار می کرده، و احتمالاً در آن جا و نیز در پیزا و فلورانس هنر آموخته است. در کلیسای جامع فلورانس مقبره دارد. چنان که دانته، شخصیت معاصرش، به اختصار اشاره کرده است، چیمابوئه در عصر خود نامور بوده و خود را بی رقیب می دانسته، لیکن تحت الشعاع شهرت جوتّو قرار گرفته است. گزارش وازاری از چیمابوئه متّکی بر واقعیات تأییدشدۀ تاریخی نیست؛ و شماری از آثار منتسب به او، ازجمله نقاشی محرابی روچلّائی در کلیسای سانتا ماریا نووِلّا، فلورانس، بعدها از آثار دوتچو یا مکتب او دانسته شده اند. یگانه اثری که قطعاً به چیمابوئه تعلق دارد، پیکر قدیس یوحنّا در موزائیککاری مخارجۀ فرعی پشت محراب در کلیسای جامع پیزا است. دیوارنگاره های کلیسای علیای قدیس فرانسیس، آسّیزی (با آسیب بسیار که بر آن وارد آمده است) نیز به طور موثق متعلق به چیمابوئه است؛ تابلوی تصلیب در سانتا کروچه، فلورانس، براثر سیل در ۱۹۶۶ آسیب دید.
wikijoo: چیمابویه،_جووانی_(ح۱۲۴۰ـ۱۳۰۲م)