چیز واقعی (آلبوم فیث نو مور). چیز واقعی ( به انگلیسی: The Real Thing ) سومین آلبوم استودیویی گروه راک فیث نو مور است. این آلبوم در ۲۰ ژوئن ۱۹۸۹ با برچسب اسلش و رپریز رکوردز منتشر شد.
این اولین ضبط عمدهٔ فیث نو مور پس از جدایی چاک ماسلی ( خواننده ) و آمدن مایک پاتن به جای او بود. پاتن پیش از پیوستن به فیث نو مور خوانندهٔ گروه اکسپریمنتال راک مستر بانگل بود. موسیقی این آلبوم آمیزه ای از سبک های مختلف همچون ترش متال، فانک، هیپ هاپ، پراگرسیو راک، سینث پاپ و هارد راک همراه با چیزی است که از آن با عنوان حس شوخ طبعی تلخ یاد شده است.
چیز واقعی یکی از موفق ترین آلبوم های فیث نو مور تا به امروز بوده است و در حال حاضر توسط طرفداران و منتقدان به عنوان یک آلبوم متال کلاسیک در نظر گرفته می شود. گرچه چیز واقعی در اواسط سال ۱۹۸۹ منتشر شد، اما تا فوریهٔ ۱۹۹۰ و انتشار تک آهنگ «حماسه» وارد بیلبورد ۲۰۰ نشد. [ ۱۱] آلبوم سرانجام در اکتبر ۱۹۹۰ به رتبه یازدهم جدول رسید، [ ۱۲] که پس از انتشار مجدد «حماسه» و تقریباً یک سال و نیم پس از انتشار اولیهٔ آلبوم بود. چیز واقعی در نهایت در ایالات متحده[ ۱۳] و کانادا[ ۱۴] گواهی پلاتین و در بریتانیا گواهی نقره دریافت کرد. [ ۱۵]
این اولین ضبط عمدهٔ فیث نو مور پس از جدایی چاک ماسلی ( خواننده ) و آمدن مایک پاتن به جای او بود. پاتن پیش از پیوستن به فیث نو مور خوانندهٔ گروه اکسپریمنتال راک مستر بانگل بود. موسیقی این آلبوم آمیزه ای از سبک های مختلف همچون ترش متال، فانک، هیپ هاپ، پراگرسیو راک، سینث پاپ و هارد راک همراه با چیزی است که از آن با عنوان حس شوخ طبعی تلخ یاد شده است.
چیز واقعی یکی از موفق ترین آلبوم های فیث نو مور تا به امروز بوده است و در حال حاضر توسط طرفداران و منتقدان به عنوان یک آلبوم متال کلاسیک در نظر گرفته می شود. گرچه چیز واقعی در اواسط سال ۱۹۸۹ منتشر شد، اما تا فوریهٔ ۱۹۹۰ و انتشار تک آهنگ «حماسه» وارد بیلبورد ۲۰۰ نشد. [ ۱۱] آلبوم سرانجام در اکتبر ۱۹۹۰ به رتبه یازدهم جدول رسید، [ ۱۲] که پس از انتشار مجدد «حماسه» و تقریباً یک سال و نیم پس از انتشار اولیهٔ آلبوم بود. چیز واقعی در نهایت در ایالات متحده[ ۱۳] و کانادا[ ۱۴] گواهی پلاتین و در بریتانیا گواهی نقره دریافت کرد. [ ۱۵]
چیز واقعی (ترانه تو آنلیمیتد). «چیز واقعی» ( به انگلیسی: The Real Thing ) ترانه ای از گروه یورودنس هلندی تو آنلیمیتد است. این اولین تک آهنگ از سومین آلبوم استودیویی آن ها با نام چیز واقعی است که در سال ۱۹۹۴ منتشر شد. این ترانه بر مبنای قطعهٔ توکاتا و فوگ در ر مینور نوشته شده که یکی از مشهورترین ساخته های یوهان سباستیان باخ است.
ترانهٔ «چیز واقعی» در زمان انتشارش در اروپا با اقبال روبه رو شد و در حالی که در فنلاند و هلند شمارهٔ ۱ جدول های فروش موسیقی شد در دانمارک، سوئد، بلژیک و سوئیس دومین ترانهٔ پرفروش روز بود. این ترانه در جدول های فروش موسیقی اتریش، فرانسه، آلمان ، ایتالیا، نروژ، اسکاتلند، اسپانیا و بریتانیا هم جزو ۱۰ ترانهٔ برتر بود. «چیز واقعی» در ۲۸ می ۱۹۹۴ وارد جدول ۱۰۰ آهنگ داغ اروپا شد و سه هفته بعد به جایگاه نخست آن رسید. بیرون از قارهٔ اروپا این اثر دومین ترانهٔ پرفروش اسرائیل بود و در استرالیا هم تا جایگاه سی و نهم جدول های ای آرآی ای صعود کرد.
ترانهٔ «چیز واقعی» در زمان انتشارش در اروپا با اقبال روبه رو شد و در حالی که در فنلاند و هلند شمارهٔ ۱ جدول های فروش موسیقی شد در دانمارک، سوئد، بلژیک و سوئیس دومین ترانهٔ پرفروش روز بود. این ترانه در جدول های فروش موسیقی اتریش، فرانسه، آلمان ، ایتالیا، نروژ، اسکاتلند، اسپانیا و بریتانیا هم جزو ۱۰ ترانهٔ برتر بود. «چیز واقعی» در ۲۸ می ۱۹۹۴ وارد جدول ۱۰۰ آهنگ داغ اروپا شد و سه هفته بعد به جایگاه نخست آن رسید. بیرون از قارهٔ اروپا این اثر دومین ترانهٔ پرفروش اسرائیل بود و در استرالیا هم تا جایگاه سی و نهم جدول های ای آرآی ای صعود کرد.
چیز واقعی (نمایشنامه). چیز واقعی ( به انگلیسی: The Real Thing ) نمایشنامه ای ست نوشته تام استاپارد که اولین بار در ۱۶ نوامبر ۱۹۸۲ در سالن تئاتر استرند ( تئاتر نوولو فعلی ) در لندن به اجرا درآمد. در سال ۱۹۸۴ در برادوی اجرا شد و در همان سال جایزه تونی بهترین نمایشنامه را برای نویسنده اش به ارمغان آورد. [ ۱]
شخصیت اصلی نمایشنامه، هنری، روشنفکر و نمایشنامه نویسی چیره دست است. چه در زندگی واقعی و چه در نمایش اوست که حرف آخر را می زند با شوخی های هوشمندانه اش همه را به خنده می اندازد. اما سؤالی هست که هنری هم پاسخش را نمی داند: این عشق که می گویند چیست؟[ ۲] در این نمایشنامه، استاپارد از ترفندی زیرکانه استفاده می کند و ماجراهای نمایشنامه ای که هنری نوشته است و زندگی واقعی او را چنان در هم می آمیزد که مرز میان واقعیت و هنر کمرنگ می شود. [ ۳] چیز واقعی اولین نمایشنامه استاپارد در ژانر کمدی رمانتیک است. [ ۴]
آنیهنریشارلوتبیلیدبیبرادیمکس
مکس ( آرشیتکت ) در خانه اش به تنهایی می نوشد و ورق بازی می کند. همسرش، شارلوت، از سوییس برمی گردد. مکس از سفر شارلوت می پرسد، اما سوال هایش پرت و پلا و بی ربطند. شارلوت گیج می شود. مکس ناگهان فاش می کند که پاسپورت شارلوت را پیدا کرده و می داند شارلوت به سوییس نرفته. سوغاتی که برای مکس آورده و در کیسه فرودگاه گذاشته هم کار را خراب تر می کند. مکس تردیدی ندارد که همسرش به او بی وفایی کرده. شارلوت حرف های مکس را نه تأیید می کند نه تکذیب. از خانه بیرون می رود.
صحنه دوم با دعوایی میان شارلوت و هنری آغاز می شود. تماشاگر تصور می کند، هنری معشوق شارلوت است اما به زودی درمی یابد که رودست خورده است. شارلوت در حقیقت همسر هنری است و آنچه در صحنه اول دیدیم، بخشی از آخرین نمایشنامهٔ هنری، «خانهٔ پوشالی» بوده است. شارلوت نقش اول نمایش را بر عهده دارد و مکس هنرپیشهٔ نقش مقابل اوست. شارلوت غمزده است. او تصور می کند چون همسر هنری ست این نقش را به او داده اند و فکر می کند از پس اجرای آن خوب برنیامده. او هنری را محکوم می کند که نقش های زن نمایشنامه هایش را خوب نمی نویسد و بهترین و خنده دارترین جمله ها متعلق به نقش مرداست. اشاره می کند وقتی تماشاگران فهمیدند او به همسرش خیانت می کنند، چه آه از ته دلی کشیدند ( چون احتمالاً تماشاگران واقعی هم واکنش مشابهی در صحنهٔ اول نشان داده اند، شوخی دو پهلویی است ) . مکس و آنی ( همسرش ) وارد می شوند. به جای شراب، مقداری سبزیجات آورده اند. وقتی مکس و شارلوت به آشپزخانه می روند معلوم می شود هنری و آنی با هم رابطه ای مخفیانه دارند. گفتگوی صمیمانه ای میانشان آغاز می شود. شارلوت و مکس به اتاق برمی گردند، آنی و هنری حرفشان را قطع نمی کنند، حرف هایشان معنای ضمنی ای دارد که فقط خودشان و تماشاگر از آن مطلعند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشخصیت اصلی نمایشنامه، هنری، روشنفکر و نمایشنامه نویسی چیره دست است. چه در زندگی واقعی و چه در نمایش اوست که حرف آخر را می زند با شوخی های هوشمندانه اش همه را به خنده می اندازد. اما سؤالی هست که هنری هم پاسخش را نمی داند: این عشق که می گویند چیست؟[ ۲] در این نمایشنامه، استاپارد از ترفندی زیرکانه استفاده می کند و ماجراهای نمایشنامه ای که هنری نوشته است و زندگی واقعی او را چنان در هم می آمیزد که مرز میان واقعیت و هنر کمرنگ می شود. [ ۳] چیز واقعی اولین نمایشنامه استاپارد در ژانر کمدی رمانتیک است. [ ۴]
آنیهنریشارلوتبیلیدبیبرادیمکس
مکس ( آرشیتکت ) در خانه اش به تنهایی می نوشد و ورق بازی می کند. همسرش، شارلوت، از سوییس برمی گردد. مکس از سفر شارلوت می پرسد، اما سوال هایش پرت و پلا و بی ربطند. شارلوت گیج می شود. مکس ناگهان فاش می کند که پاسپورت شارلوت را پیدا کرده و می داند شارلوت به سوییس نرفته. سوغاتی که برای مکس آورده و در کیسه فرودگاه گذاشته هم کار را خراب تر می کند. مکس تردیدی ندارد که همسرش به او بی وفایی کرده. شارلوت حرف های مکس را نه تأیید می کند نه تکذیب. از خانه بیرون می رود.
صحنه دوم با دعوایی میان شارلوت و هنری آغاز می شود. تماشاگر تصور می کند، هنری معشوق شارلوت است اما به زودی درمی یابد که رودست خورده است. شارلوت در حقیقت همسر هنری است و آنچه در صحنه اول دیدیم، بخشی از آخرین نمایشنامهٔ هنری، «خانهٔ پوشالی» بوده است. شارلوت نقش اول نمایش را بر عهده دارد و مکس هنرپیشهٔ نقش مقابل اوست. شارلوت غمزده است. او تصور می کند چون همسر هنری ست این نقش را به او داده اند و فکر می کند از پس اجرای آن خوب برنیامده. او هنری را محکوم می کند که نقش های زن نمایشنامه هایش را خوب نمی نویسد و بهترین و خنده دارترین جمله ها متعلق به نقش مرداست. اشاره می کند وقتی تماشاگران فهمیدند او به همسرش خیانت می کنند، چه آه از ته دلی کشیدند ( چون احتمالاً تماشاگران واقعی هم واکنش مشابهی در صحنهٔ اول نشان داده اند، شوخی دو پهلویی است ) . مکس و آنی ( همسرش ) وارد می شوند. به جای شراب، مقداری سبزیجات آورده اند. وقتی مکس و شارلوت به آشپزخانه می روند معلوم می شود هنری و آنی با هم رابطه ای مخفیانه دارند. گفتگوی صمیمانه ای میانشان آغاز می شود. شارلوت و مکس به اتاق برمی گردند، آنی و هنری حرفشان را قطع نمی کنند، حرف هایشان معنای ضمنی ای دارد که فقط خودشان و تماشاگر از آن مطلعند.
wiki: چیز واقعی (نمایشنامه)