چیر گشتن

لغت نامه دهخدا

چیرگشتن. [ گ َ ت َ ] ( مص مرکب ) پیروز شدن. غالب شدن. فاتح آمدن. مسلط گشتن. تسلط یافتن :
به مژده سواری برافکن براه
که ما چیر گشتیم بر کینه خواه.

اسدی.

بسی بر ستاره گران گشته چیر
بسی سروران را سرآورده زیر.

اسدی.

دگر رهش پرسید گرد دلیر
که ای از خرد بر هوا گشته چیر.

اسدی.

به پیش پدر شد تورگ دلیر
بپرسید کای بر هنر گشته چیر.

اسدی.

آفت خواست یافت بر من دست
انده خواست گشت بر من چیر.

مسعودسعد.

پیروز شدن . غالب شدن . فاتح آمدن .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید