[ویکی نور] «ویلیام چیتیک» در سال 1943م1322/ش در شهر میل فورد، از توابع ایالت کنتیکت آمریکا در خانواده ای با مذهب پروتستان دیده به جهان گشود.
دوران دبیرستان را در زادگاه خویش سپری کرد و بعد از گذراندن این مقطع تحصیلی، وارد دانشگاه گردید و در رشته تاریخ در کالج وستر به اخذ مدرک کارشناسی نایل آمد و چون احساس نمود مطالعات تاریخی در خصوص مشرق زمین و خاورمیانه، نیاز مبرمی به دانستن زبان عربی دارد، برای فراگیری آن به سرزمین لبنان مهاجرت کرد و در دانشگاه آمریکایی بیروت تحصیلات خویش را پی گرفت.
وی در اثنای این مطالعات، به عرفان اسلامی علاقه مند گشت و بعد از آشنایی با دکتر سید حسین نصر و حضور در جلسات او، اشتیاقش شدت یافت. بعد از بازگشت به آمریکا، برای آشنایی با عرفان شرقی، کتاب مثنوی را که به زبان انگلیسی ترجمه شده بود، مطالعه کرد و محصول این تلاش را در اختیار سایر علاقه مندان قرار داد.
شور زاید الوصف او برای آموختن عرفان ناب اسلامی، موجب شد که به ایران بیاید و در رشته ادبیات دانشگاه تهران مشغول تحصیل گردد. مدت اقامت او در ایران، 12 سال به درازا کشید. وی پس از اخذ درجه دکترا در زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران در سال 1353ش در دانشگاه صنعتی شریف به تدریس علوم انسانی مشغول گردید.
وی در طول تحصیل، با دانشوران و ادیبانی چون جلال الدین همایی و استاد سید جلال الدین آشتیانی مأنوس گردید؛ اما کار اساسی وی با دکتر سید حسین نصر در موضوع فلسفه و معارف اسلامی بود. پس از تأسیس انجمن فلسفه، وی نزد هانری کربن به فراگیری عرفان و تصوف پرداخت.
دوران دبیرستان را در زادگاه خویش سپری کرد و بعد از گذراندن این مقطع تحصیلی، وارد دانشگاه گردید و در رشته تاریخ در کالج وستر به اخذ مدرک کارشناسی نایل آمد و چون احساس نمود مطالعات تاریخی در خصوص مشرق زمین و خاورمیانه، نیاز مبرمی به دانستن زبان عربی دارد، برای فراگیری آن به سرزمین لبنان مهاجرت کرد و در دانشگاه آمریکایی بیروت تحصیلات خویش را پی گرفت.
وی در اثنای این مطالعات، به عرفان اسلامی علاقه مند گشت و بعد از آشنایی با دکتر سید حسین نصر و حضور در جلسات او، اشتیاقش شدت یافت. بعد از بازگشت به آمریکا، برای آشنایی با عرفان شرقی، کتاب مثنوی را که به زبان انگلیسی ترجمه شده بود، مطالعه کرد و محصول این تلاش را در اختیار سایر علاقه مندان قرار داد.
شور زاید الوصف او برای آموختن عرفان ناب اسلامی، موجب شد که به ایران بیاید و در رشته ادبیات دانشگاه تهران مشغول تحصیل گردد. مدت اقامت او در ایران، 12 سال به درازا کشید. وی پس از اخذ درجه دکترا در زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران در سال 1353ش در دانشگاه صنعتی شریف به تدریس علوم انسانی مشغول گردید.
وی در طول تحصیل، با دانشوران و ادیبانی چون جلال الدین همایی و استاد سید جلال الدین آشتیانی مأنوس گردید؛ اما کار اساسی وی با دکتر سید حسین نصر در موضوع فلسفه و معارف اسلامی بود. پس از تأسیس انجمن فلسفه، وی نزد هانری کربن به فراگیری عرفان و تصوف پرداخت.