چکچاک

لغت نامه دهخدا

چکچاک. [ چ َ ] ( اِ صوت ) صدا و آواز پی در پی زدن گرز و شمشیر و امثال آن باشد. ( برهان ) ( آنندراج ). آواز ضرب گرز و شمشیر که از پی هم زنند. ( جهانگیری ). آواز گرز و شمشیر که در پی هم زنند. ( انجمن آرا ). صدا و آواز برخورد پی در پی شمشیر و گرز و جز آن. ( ناظم الاطباء ). چکاچاک و چکاچک و چاک چاک و چک چک و چکچکاک و چکاکاچاک. تپ تاپ و شب شاپ :
ز چکچاک گرز و ز شپشاپ تیر
برآورد از جان دشمن نفیر.
اسدی ( از جهانگیری ).
رجوع به چاکاچاک و چکاچاک و چک چاک. شود.

فرهنگ فارسی

صدا و آواز پی در پی زدن گرز وشمشیر و امثال آن باشد . آواز ضرب گرز و شمشیر که از پی هم زنند .

فرهنگ عمید

=چکاچاک

پیشنهاد کاربران

بپرس