چکله. [ چ َ ل َ / ل ِ ] ( اِ ) مطلق آنچه از جایی بچکد. ( برهان ). هر چه از جایی بیفتد. ( ناظم الاطباء ). || قطره و چکیدن را نیز گویند. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). چک و چکره و چکه. چیکلَه. ( در لهجه روستائیان فیض آباد محولات بخش تربت حیدریه ). و رجوع به چک و چکره و چکه شود. || ناصیه. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به چکاک شود. چکله. [ چ ُ ل َ / ل ِ ] ( اِ ) نام مرغی شکاری. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - قطر. آب رشحه . ۲ - حباب کف آب .
فرهنگ عمید
=چکه٢
گویش مازنی
/chekele/ بی سر و پا - حبه – یک حبه سیر & مغز گردویی که کامل و بدون آنکه خرد شود، بیرون آید
