چکل

لغت نامه دهخدا

چکل. [ چ َ ک َ ] ( اِ ) چغل ومطهره چرمین. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به چغل شود.

چکل. [ چ ِ ک ِ ] ( اِخ ) تلفظی دیگر از چگل که نام شهری است در ترکستان. رجوع به چگل شود.

گویش مازنی

/chakkol/ گردوی سخت پوست & شاخه های درخت - زائده & چلاندن رخت برای شستشو & گوشه ی بیرونی خانه های روستایی - محل اتصال دو چوب بلند در ساختن دیوار خانه های روستایی

اصطلاحات و ضرب المثل ها

معنی اصطلاحات عامیانه و امروزی -> چکل
داف

پیشنهاد کاربران

چِکُل در زبان سنگسری به معنی صخره می باشد
چوکول به معنی یکی بودن یا بهتر میشه گفت کسی ک با همه چیز یا همه کس فرق دارد در نتیجه به آدم های شجاع دل ک با گونه های از جنس خود فرق دارد. . . او یکیس واز نظر قد وهیکل وسر وکله با همه فرق دارد
چکل به معنی. . . بزرگ. . به چیزهای تک و هر چیزی ک از او فقط یکی هست به معنای واقعی با همه فرق داشتن. . . تک یا تنها
با درود دوباره
چکل به مانای صخره با واژه کل به معنای نشانه؛ نزدیکی معنایی دارد و در زبان مازندرانی به سنگ های صخره ای چکل گفته میشود = واژه کله هم به معنای نشانه می باشد = کل کل کردن هم از دیگر معنای وابسته از همین واژه می باشد ( یعنی برای کسی خطط و نشان کشیدن ) و خود واژه کل به معنای بز کوهی به بزهایی که شاخ نشانه داری ( شاخ های بزرگ ) دارند گفته می شود
...
[مشاهده متن کامل]

گویا هر چیزی که بشود از آن بعنوان نشانه بهره برد را کل می گفتند
در انسان به معنای کله یا سر = چون انسان را از صورت ( به مانای نشانه ) می شناسند
در حیوان به برخی بز کوهی با شاخ های بزرگ و نشانه دار
در طبیعت به سنگ های بزرگ که بعنوان راه یا نشانه گذر گاه ها بهره میبردند
اینکه میگویند فلانی کل هست ( منظور کچل هست ) یعنی دارای نشانه می باشد یه عده به اشتباه گمان بردند کچل به کل دگریده اما دو واژه جداگانه هستند

سخره های بزرگ ما میگویم نمیریم چکلسر
چکل : قطعاتی از ریشه بعضی درختان که پس از قطع کردن، در زمین باقی مانده است.

بپرس