چکاه. [ چ َ ] ( اِ ) سر کوه را گویند. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). چکاد و چکاده و تیغ کوه و قله کوه. رجوع به چکاد و چکاده شود. || میان سر و فرق سر آدمی را نیز گفته اند. ( برهان ). میان سر و فرق آدمی. ( ناظم الاطباء ). تارک و چکاد و چکاده و فرق. و رجوع به چکاد و چکاده و تارک شود. || موضعی از گوشه کمان که گره در آنجا واقع شود. ( از انجمن آرا ذیل چکاو ) ( آنندراج ). رجوع به چکاوگاه و چکاوه گاه شود.
