چکاره

/CekAre/

لغت نامه دهخدا

چکاره. [ چ ِ رَ / رِ ] ( ص نسبی ) ( از: چه + کار + هَ ، پسوند ) اهل چه کار و عامل کدام عمل و شاغل کدام شغل. || ( ص مرکب ) نابکار. ( ناظم الاطباء ). رجوع به چکاری شود. || باطل و بیفایده. ( ناظم الاطباء ). رجوع به چکاری شود. || در تداول عامه ،کنایه از کسی که بی علت و سبب و بدون جهت در امری و کاری مداخله کند، چنانکه گویند: فلان کس چکاره است ؟

فرهنگ فارسی

( چه استفهام کار ا ه ) ۱ - ( صفت ) اهل چه کار عامل کدام عمل شاغل کدام شغل ? : (( پدر و مادر دختر چکاره اند ۲ ) ) ? - نابکار ۳ - باطل بیفایده . ۴ - کسی که بدون سبب در امری مداخله کند : (( فلان کس چکاره است ? ) )

پیشنهاد کاربران

بپرس