چک و چیل. [ چ َ ک ُ ] ( اِ مرکب ، از اتباع ) مرادف چک و چانه و چک و پوز و دک و و دهن و لب و لوچه ، چنانکه گویند:آب از چک و چیلش می آمد. و رجوع به چک و چانه شود.
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - فک اسفل زنخ . ۲ - قابلیت استعداد عرضه . ۳ - ریخت شکل قیافه : (( چک و چانه اش را ببینید . ) ) بی چک و چانه . بی گفت و شنود بی کم و زیاد . مرادف چک و چانه و چک و پوز و دک و دهن و لب و لوچه .
