چِک، تامس (۱۹۴۷)(Cech, Thomas)
چِک، تامس
زیست شیمی دان امریکایی. ضمن تحقیق در زمینۀ اینترون ها، فعالیت کاتالیزگری آراِن اِی را کشف کرد. اینترون ها بخشی از ژن هایند که فاقد اطلاعات توارث اند. به سبب این کشف، با سیدنی آلتمن جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۸۹ را دریافت کرد. قبلاً تصور می شد که دی اِن اِی الگوهایی برای مولکول های پیام رسان آراِن اِی (اِم آراِن اِی) است و مولکول های اِم آراِن اِی الگوهای مستقیمی برای سنتز پروتئین هایند، اما قبل از این که پروتئین بتواند از پیام رسان آراِن اِی انتقال یابد، اینترون ها (نواحی بی رمز) باید به یکدیگر متصل شوند. چک به این نتیجه رسید که در این اتصال آنزیمی دخیل است. او هسته ها را از تاژۀ تک سلولی تتراهیمانای گرما دوست جدا کرد و آن ها را با آراِن اِی های به هم متصل شده آمیخت. چنان که توقع داشت، اینترون های آراِن اِی برش داده شدند، اما با کمال تعجب هیچ یک از آنزیم های هسته ای مصرف نشدند. او نتیجه گرفت که پیشران عاری از پروتئینِ آراِن اِی ریبوزومی عامل شکافتن و اتصال دادن خود است. او این امر و دیگر اشکال کاتالیزگری آراِن اِی را ریبوزیم نامید. چِک در شیکاگو زاده شد و در دانشگاه های کالیفرنیا و شیکاگو درس خواند. قبل از آن که در دانشگاه کلرادو، واقع در بولدر، استاد شود (۱۹۸۳)، مدت کوتاهی در مؤسسه فناوری ماساچوست (اِم آی تی) کار می کرد. همچنین، این فرضیه را مطرح کرد که اتصال آراِن اِی سرآغاز آفرینش است و موجب آغاز تکامل بوده است. او تحقیقاتش را با بررسی عملکرد آنزیم های تلومراز دنبال کرد که در آن، الگوی ذاتی را برای افزایش بخش های تکرارشوندۀ کوتاه دی اِن اِی به دی اِن اِی کروموزومی به کار می برد.
چِک، تامس
زیست شیمی دان امریکایی. ضمن تحقیق در زمینۀ اینترون ها، فعالیت کاتالیزگری آراِن اِی را کشف کرد. اینترون ها بخشی از ژن هایند که فاقد اطلاعات توارث اند. به سبب این کشف، با سیدنی آلتمن جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۸۹ را دریافت کرد. قبلاً تصور می شد که دی اِن اِی الگوهایی برای مولکول های پیام رسان آراِن اِی (اِم آراِن اِی) است و مولکول های اِم آراِن اِی الگوهای مستقیمی برای سنتز پروتئین هایند، اما قبل از این که پروتئین بتواند از پیام رسان آراِن اِی انتقال یابد، اینترون ها (نواحی بی رمز) باید به یکدیگر متصل شوند. چک به این نتیجه رسید که در این اتصال آنزیمی دخیل است. او هسته ها را از تاژۀ تک سلولی تتراهیمانای گرما دوست جدا کرد و آن ها را با آراِن اِی های به هم متصل شده آمیخت. چنان که توقع داشت، اینترون های آراِن اِی برش داده شدند، اما با کمال تعجب هیچ یک از آنزیم های هسته ای مصرف نشدند. او نتیجه گرفت که پیشران عاری از پروتئینِ آراِن اِی ریبوزومی عامل شکافتن و اتصال دادن خود است. او این امر و دیگر اشکال کاتالیزگری آراِن اِی را ریبوزیم نامید. چِک در شیکاگو زاده شد و در دانشگاه های کالیفرنیا و شیکاگو درس خواند. قبل از آن که در دانشگاه کلرادو، واقع در بولدر، استاد شود (۱۹۸۳)، مدت کوتاهی در مؤسسه فناوری ماساچوست (اِم آی تی) کار می کرد. همچنین، این فرضیه را مطرح کرد که اتصال آراِن اِی سرآغاز آفرینش است و موجب آغاز تکامل بوده است. او تحقیقاتش را با بررسی عملکرد آنزیم های تلومراز دنبال کرد که در آن، الگوی ذاتی را برای افزایش بخش های تکرارشوندۀ کوتاه دی اِن اِی به دی اِن اِی کروموزومی به کار می برد.
wikijoo: چک،_تامس_(۱۹۴۷)