چپل

لغت نامه دهخدا

چپل. [ چ َ پ َ ] ( ص ) کسی را گویند که خود را به چیزهای ناشایسته آلوده کند و پیوسته چرکین و نکبتی باشد چنانکه دیدن او غثیان آورد. ( برهان ) ( آنندراج ) ( جهانگیری ). مردم چرکین و نکبتی و ناتمیز. ( ناظم الاطباء ).کسی که خود را به چیزهای ناشایسته آلوده کند. ( ناظم الاطباء ). رجوع به چپلک شود. || چپ دست.

فرهنگ فارسی

( صفت ) کسی که خود را بچیزهای ناشایسته آلوده کند چرکن نکبتی .

فرهنگ معین

(چَ پَ ) (ص . ) کسی که همیشه لباسش کثیف باشد.

فرهنگ عمید

۱. آلوده، چرکین، کثیف، پلید.
۲. ویژگی کسی که تن و لباس خود را همیشه چرک و کثیف نگه دارد.

گویش مازنی

/chapol/ بزیک ساله

واژه نامه بختیاریکا

( چَپَل ) کثیف و تنبل

دانشنامه عمومی

چپل ( به مجاری: Csepel ) ناحیهٔ ۲۱ از ۲۳ ناحیهٔ بوداپست در مجارستان است. [ ۱] چپل ۲۵٫۷۵ کیلومتر مربع مساحت و ۷۶٬۹۱۱ نفر جمعیت دارد.
عکس چپلعکس چپلعکس چپل
wiki: چپل
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

چپل در گویش مازنی به معنی فرد کثیف ، فرد آلوده
در لحجه بندرریگی ها ( استان بوشهر ) در مورد اشیا به معنای کثیف و ناپاک و در مورد اشخاص به معنای شخص سمج و مزخرف و همچنین نادان به کار می رود.

بپرس